بیماری اوتیسم: پزشک کودک شما در معاینات منظم به دنبال علائم تاخیر رشد می‌گردد. اگر کودک شما علائم اختلال طیف اوتیسم را نشان داد، احتمالاً برای ارزیابی بیشتر به متخصصی ارجاع خواهید شد که کودکان مبتلا به این اختلال را درمان می کند، مانند روانپزشک یا روانشناس کودک، متخصص مغز و اعصاب اطفال، یا متخصص اطفال رشد. با بخش سلامت از مجله گفتنی همراه باشید.
از آنجایی که اختلال طیف اوتیسم از نظر علائم و شدت بسیار متفاوت است، تشخیص آن می تواند دشوار باشد. آزمایش پزشکی خاصی برای تعیین این اختلال وجود ندارد. در عوض، یک متخصص ممکن است کارهای زیر را انجام دهد:
فرزند خود را مشاهده کنید و از خود بپرسید که چگونه تعاملات اجتماعی، مهارت های ارتباطی و رفتار او در طول زمان توسعه یافته و تغییر کرده است.
به فرزندتان تست هایی بدهید که شنوایی، گفتار، زبان، سطح رشد و مشکلات اجتماعی و رفتاری را می سنجد. کودک خود را با ارتباطات ساختاریافته و تعاملات اجتماعی آشنا کنید و عملکرد او را نمره دهید.
همچنین بخوانید: آیا کرون روده خطرناک است؟ هر چیزی که باید بدانید
برای تعیین تشخیص بیماری اوتیسم با سایر متخصصان کار کنید:
آزمایش ژنتیک را برای تشخیص این که آیا فرزند شما دارای یک اختلال ژنتیکی مانند سندرم رت یا سندرم X شکننده است توصیه می شود.
هیچ درمانی برای اختلال طیف اوتیسم وجود ندارد و هیچ درمان واحدی برای همه بیماران وجود ندارد. هدف از درمان، به حداکثر رساندن توانایی کودک شما برای عملکرد با کاهش علائم اختلال طیف اوتیسم و حمایت از رشد و یادگیری است. مداخله زودهنگام در طول سال های پیش دبستانی می تواند به کودک شما کمک کند تا مهارت های رفتاری، ارتباطی، عملکردی و اجتماعی انتقادی را بیاموزد.
انواع درمان ها و مداخلات برای اختلال طیف اوتیسم، در خانه و مدرسه، می تواند بسیار زیاد باشد و نیازهای فرزند شما ممکن است در طول زمان تغییر کند. اگر کودک شما مبتلا به اختلال طیف اوتیسم تشخیص داده شد، با کارشناسان در مورد ایجاد یک استراتژی درمانی صحبت کنید و تیمی از متخصصان را برای رفع نیازهای فرزندتان بسازید.
گزینه های درمانی بیماری اوتیسم شامل موارد زیر است:
درمان های رفتاری و ارتباطی.
بسیاری از برنامه ها به انواع مشکلات رفتاری، زبانی و اجتماعی مرتبط با اختلال طیف اوتیسم می پردازند. برخی از برنامه ها بر کاهش رفتارهای مشکل ساز و آموزش مهارت های جدید تمرکز دارند. برخی دیگر بر آموزش نحوه رفتار در موقعیت های اجتماعی یا نحوه برقراری ارتباط بهتر با دیگران به کودکان تمرکز می کنند. تجزیه و تحلیل رفتار کاربردی می تواند به کودکان کمک کند تا مهارت های جدید را بیاموزند و آنها را به موقعیت های مختلف از طریق یک سیستم انگیزشی مبتنی بر پاداش تعمیم دهند.
1. درمان های آموزشی
کودکان مبتلا به اختلال طیف اوتیسم اغلب به برنامه های آموزشی بسیار ساختارمند پاسخ می دهند. برنامه های موفق عموماً شامل گروهی از متخصصان و انواع فعالیت ها برای بهبود مهارت های اجتماعی، ارتباطات و رفتار است. کودکان پیش دبستانی که مداخلات رفتاری فشرده و فردی دریافت می کنند، عموماً پیشرفت خوبی نشان می دهند.
2. خانواده درمانی والدین و سایر اعضای خانواده
می توانند یاد بگیرند که چگونه با فرزندان خود بازی کنند و با آنها تعامل برقرار کنند تا مهارت های تعامل اجتماعی را ارتقا دهند، رفتارهای مشکل دار را مدیریت کنند و مهارت های زندگی روزمره و ارتباطات را آموزش دهند.
3. سایر روش های درمانی بسته به نیاز فرزندتان:
1. گفتار درمانی برای بهبود مهارت‌های ارتباطی
کاردرمانی برای یادگیری فعالیت‌های روزمره زندگی، و فیزیوتراپی برای بهبود حرکت و تعادل. یک روانشناس می تواند راه هایی را برای رسیدگی به رفتارهای مشکل دار توصیه کند.
2. داروها
هیچ دارویی نمی تواند علائم اصلی اختلال طیف اوتیسم را بهبود بخشد، اما برخی از داروهای خاص می توانند به کنترل علائم کمک کنند. برای مثال، اگر کودک شما بیش فعال باشد، ممکن است داروهای خاصی تجویز شود. گاهی اوقات از داروهای ضد روان پریشی برای درمان مشکلات رفتاری شدید استفاده می شود. و داروهای ضد افسردگی ممکن است برای درمان اضطراب تجویز شوند. همه ارائه دهندگان مراقبت های بهداشتی را در مورد هر گونه دارو یا مکملی که فرزندتان مصرف می کند مطلع کنید. برخی از داروها و مکمل ها می توانند تداخل داشته باشند و عوارض جانبی خطرناکی ایجاد کنند.
همچنین بخوانید: سندرم ترنر چیست؟ آیا مبتلایان به سندرم ترنر می توانند باردار شوند؟
مدیریت سایر شرایط و مشکلات سلامت روان در بیماری اوتیسم
علاوه بر اختلال طیف اوتیسم، کودکان، نوجوانان و بزرگسالان نیز ممکن است موارد زیر را داشته باشند:
مشکلات پزشکی بهداشتی کودکان مبتلا به اختلال طیف اوتیسم ممکن است مشکلات پزشکی دیگری مانند صرع، اختلالات خواب، ترجیحات غذایی محدود یا مشکلات معده داشته باشند. از پزشک کودک خود بپرسید که چگونه این شرایط را با هم مدیریت کنید.
مشکلات مربوط به گذار به بزرگسالی
نوجوانان و بزرگسالان جوان مبتلا به اختلال طیف اوتیسم ممکن است در درک تغییرات بدن مشکل داشته باشند. علاوه بر این، موقعیت‌های اجتماعی در نوجوانی پیچیده‌تر می‌شوند و تحمل تفاوت‌های فردی ممکن است کمتر باشد. مشکلات رفتاری می تواند در دوران نوجوانی پیچیده شود.
1. سایر اختلالات سلامت روان
نوجوانان و بزرگسالان مبتلا به اختلال طیف اوتیسم اغلب دارای سایر اختلالات روانی مانند اضطراب یا افسردگی هستند. پزشک، متخصص سلامت روان، و سازمان های خدمات اجتماعی و حمایت می توانند کمک کنند.
2. برای آینده برنامه ریزی کنید
کودکان مبتلا به اختلالات طیف اوتیسم معمولاً در طول زندگی خود به یادگیری و جبران مشکلات ادامه می دهند، اما اکثر آنها هنوز به نوعی حمایت نیاز دارند. برنامه ریزی برای فرصت های آینده فرزندتان مانند شغل، دانشگاه، کیفیت زندگی، استقلال و خدمات حمایتی می تواند این روند را هموارتر کند.
3. طب جایگزین بیماری اوتیسم
از آن جایی که هیچ درمانی برای اختلالات طیف اوتیسم وجود ندارد، بسیاری از والدین به دنبال درمان‌های جایگزین یا مکمل هستند، اما این درمان‌ها برای نشان دادن اثربخشی آنها پشتیبانی تحقیقاتی کمی دارند یا اصلاً پشتیبانی نمی‌شوند. ممکن است ناخواسته رفتارهای منفی را تقویت کنید که برخی از درمان های جایگزین به طور بالقوه خطرناک هستند. با پزشک فرزندتان در مورد شواهد علمی برای هر درمانی که برای فرزندتان در نظر دارید صحبت کنید.
نمونه‌هایی از درمان‌های مکمل و جایگزین
1. درمان های خلاق
برخی از والدین مکمل مداخله پزشکی و آموزشی با هنر یا موسیقی درمانی را انتخاب می کنند که بر کاهش حساسیت کودک به لمس یا صدا تمرکز دارد. این درمان ها ممکن است در صورت استفاده همراه با سایر درمان ها، فوایدی را ارائه دهند.
2. درمان های حسی
این درمان ها بر اساس این نظریه اثبات نشده است که افراد مبتلا به اختلال طیف اوتیسم دارای یک اختلال پردازش حسی هستند که باعث مشکلاتی در تحمل یا پردازش اطلاعات حسی مانند لمس، تعادل و شنوایی می شود. درمانگران از برس، فشار دادن اسباب بازی ها، ترامپولین و سایر مواد برای تحریک این حواس استفاده می کنند. تحقیقات اثربخشی این درمان‌ها را نشان نداده است، اما این امکان وجود دارد که در کنار سایر درمان‌ها، فوایدی را به همراه داشته باشند.
3. ماساژها
اگرچه ماساژ می تواند آرامش بخش باشد، اما شواهد کافی برای تعیین اینکه آیا این ماساژ علائم اختلال طیف اوتیسم را بهبود می بخشد وجود ندارد.
درمان با اسب یا حیوانات خانگی. حیوانات خانگی می توانند همراهی و تفریح را فراهم کنند، اما تحقیقات بیشتری برای تعیین اینکه آیا تعامل با حیوانات باعث بهبود علائم اختلال طیف اوتیسم می شود، مورد نیاز است.
برخی از درمان های مکمل و جایگزین با پشتوانه علمی کم و گران:
علاوه بر این، برخی از آن ها ممکن است هزینه مالی قابل توجهی را به دنبال داشته باشد و اجرای آن دشوار باشد. نمونه هایی از این درمان ها عبارتند از:
1. رژیم های غذایی خاص
شواهدی وجود ندارد که رژیم های غذایی خاص یک درمان موثر برای اختلال طیف اوتیسم باشد. و برای کودکان در حال رشد، رژیم های غذایی محدود می تواند باعث کمبودهای تغذیه ای شود. اگر تصمیم به رژیم غذایی محدود دارید، با یک متخصص تغذیه کار کنید تا یک برنامه غذایی مناسب برای فرزندتان ایجاد کنید.
2. مکمل های ویتامین و پروبیوتیک ها
اگرچه در صورت استفاده در مقادیر معمولی مضر نیستند، اما شواهدی مبنی بر مفید بودن آنها برای علائم اختلال طیف اوتیسم وجود ندارد. همچنین، مکمل ها می توانند گران باشند. در مورد ویتامین ها و سایر مکمل ها و دوز مناسب برای کودک خود با پزشک خود صحبت کنید.
3. طب سوزنی
این درمان با هدف بهبود علائم اختلال طیف اوتیسم استفاده شده است، اما اثربخشی طب سوزنی توسط هیچ تحقیقی تایید نشده است.
برخی از درمان‌های مکمل و جایگزین هیچ شواهدی از فایده ندارند و می‌توانند بالقوه خطرناک باشند.
نمونه هایی از درمان های جایگزین و مکمل که توصیه نمی شوند:
1. کیلات درمانی
این درمان جیوه و سایر فلزات سنگین را از بدن حذف می کند، اما هیچ ارتباط شناخته شده ای با اختلال طیف اوتیسم وجود ندارد. شیلات درمانی برای اختلال طیف اوتیسم توسط شواهد تحقیقاتی پشتیبانی نمی شود و می تواند بسیار خطرناک باشد. در برخی موارد، کودکانی که تحت درمان با کیلیت درمانی قرار گرفته اند، جان خود را از دست داده اند.
2. درمان با اکسیژن هایپرباریک
اکسیژن درمانی هیپرباریک درمانی است که شامل تنفس اکسیژن در یک محفظه تحت فشار است. این درمان در درمان علائم اختلال طیف اوتیسم موثر نبوده و توسط سازمان غذا و داروی آمریکا برای این استفاده تایید نشده است.
3. انفوزیون ایمونوگلوبولین داخل وریدی
هیچ مدرکی مبنی بر اینکه استفاده از انفوزیون های ایمونوگلوبولین داخل وریدی اختلال طیف اوتیسم را بهبود می بخشد وجود ندارد و سازمان غذا و دارو محصولات ایمونوگلوبولین را برای این استفاده تایید نکرده است.
راهبردهای مقابله و حمایت در بیماری اوتیسم
تربیت کودک مبتلا به اختلالات طیف اوتیسم می تواند از نظر جسمی سخت و از نظر احساسی خسته کننده باشد. توصیه های زیر ممکن است مفید باشد:
به دنبال یک تیم حرفه ای مورد اعتماد باشید.
تیمی که توسط پزشک شما هماهنگ می شود ممکن است شامل مددکاران اجتماعی، معلمان، درمانگران و یک مدیر پرونده یا هماهنگ کننده خدمات باشد. این متخصصان می توانند به شما در شناسایی و ارزیابی منابع موجود در منطقه خود کمک کنند و می توانند برنامه ها و خدمات مالی ایالتی و فدرال را برای کودکان و بزرگسالان دارای معلولیت توضیح دهند.
سوابق مشاوره با ارائه دهندگان خدمات را نگه دارید.
فرزند شما ممکن است مشاوره، ارزیابی و جلساتی با بسیاری از افراد درگیر در مراقبت از او داشته باشد. شما باید یک فایل سازماندهی شده از این جلسات و گزارش ها را نگه دارید تا به شما در تصمیم گیری در مورد گزینه های درمانی و نظارت بر پیشرفت کمک کند.
در مورد این اختلال اطلاعات کسب کنید. افسانه ها و باورهای غلط زیادی در مورد اختلال طیف اوتیسم وجود دارد. دانستن حقیقت می تواند به شما در درک بهتر فرزندتان و تلاش های او برای برقراری ارتباط کمک کند.
برای خودتان وقت بگذارید و با سایر اعضای خانواده به اشتراک بگذارید.
مراقبت از کودک مبتلا به اختلال طیف اوتیسم می تواند بر روابط شخصی شما و خانواده شما فشار وارد کند. برای جلوگیری از فرسودگی، زمانی را به استراحت، ورزش یا لذت بردن از فعالیت های مورد علاقه خود اختصاص دهید. سعی کنید زمانی را برای تنهایی با دیگر بچه هایتان برنامه ریزی کنید و قرارهایی را با همسر یا شریک زندگی تان برنامه ریزی کنید، حتی اگر بعد از اینکه بچه ها را به رختخواب خوابانید، فقط با هم فیلم تماشا کنید.
خانواده های دیگر کودکان مبتلا به اختلال طیف اوتیسم را پیدا کنید. سایر خانواده هایی که با اختلال طیف اوتیسم دست و پنجه نرم می کنند ممکن است بتوانند به شما توصیه های مفیدی ارائه دهند. برخی از جوامع گروه های حمایتی برای والدین و خواهر و برادرهای کودکان مبتلا به این اختلال دارند.
از پزشک خود در مورد فن آوری ها و درمان های جدید سوال کنید.
محققان به کشف رویکردهای جدید برای کمک به کودکان مبتلا به اختلال طیف اوتیسم ادامه می دهند. برای مطالب و پیوندهایی به منابع مفید، به وب سایت مراکز کنترل و پیشگیری از بیماری در مورد اختلالات طیف اوتیسم مراجعه کنید.
آمادگی برای مشاوره
ارائه‌دهنده مراقبت‌های بهداشتی کودک شما در معاینات منظم به دنبال نشانه‌های تاخیر رشدی خواهد بود. هر گونه نگرانی را در طول مشاوره خود مطرح کنید. اگر کودک شما علائمی از اختلال طیف اوتیسم را نشان داد، احتمالاً برای ارزیابی به متخصصی ارجاع خواهید شد که کودکان مبتلا به این اختلال را درمان می کند.
در صورت امکان یکی از اعضای خانواده یا دوست خود را به قرار ملاقات خود بیاورید تا به شما کمک کند حقایق را به خاطر بسپارید و از حمایت عاطفی برخوردار شوید. اطلاعات زیر به شما کمک می کند تا برای قرار ملاقات خود آماده شوید.
چه کاری می توانی انجام بدهی؟
قبل از ملاقات فرزندتان، فهرستی از موارد زیر تهیه کنید:
تمام داروهایی که کودک شما مصرف می کند، از جمله ویتامین ها، گیاهان دارویی و داروهای بدون نسخه و دوزها.
هر گونه نگرانی در مورد رشد و رفتار فرزندتان دارید.
زمانی که کودک شما شروع به صحبت کرد و به نقاط عطف رشد رسید. اگر فرزند شما خواهر و برادر دارد، اطلاعاتی را در مورد اینکه چه زمانی به نقاط عطف رشد خود رسیده است به اشتراک بگذارید.
شرحی از نحوه بازی و تعامل کودک شما با سایر کودکان، خواهر و برادرها و والدین.
سوالاتی که می خواهید از پزشک فرزندتان بپرسید تا از زمان شما بهترین استفاده را ببرد.
علاوه بر این، آوردن موارد زیر ممکن است مفید باشد:
یادداشت هایی با مشاهدات سایر بزرگسالان و مراقبان، مانند پرستاران کودک، اعضای خانواده و معلمان. اگر فرزند شما توسط سایر متخصصان مراقبت های بهداشتی یا برنامه مداخله زودهنگام یا برنامه مدرسه ارزیابی شده است، آن ارزیابی را ارائه دهید.
ثبت نقاط عطف رشد فرزندتان، مانند «کتاب کودک» یا «تقویم کودک»، اگر دارید.
ویدیویی از حرکات یا رفتارهای غیرعادی فرزندتان، اگر دارید.
سوالاتی که باید از پزشک کودک خود بپرسید:
به نظر شما چرا فرزند من یک اختلال طیف اوتیسم دارد (یا ندارد)؟
آیا راهی برای تایید تشخیص وجود دارد؟
اگر فرزند من دارای اختلال طیف اوتیسم است، آیا راهی وجود دارد که بدانم چقدر جدی است؟
چه تغییراتی را می توانم در طول زمان در فرزندم ببینم؟
کودکان مبتلا به اختلال طیف اوتیسم به چه نوع درمان یا مراقبت ویژه ای نیاز دارند؟
فرزند من به چه میزان و چه نوع مراقبت های بهداشتی منظم نیاز دارد؟
چه نوع حمایتی برای خانواده های کودکان مبتلا به اختلال طیف اوتیسم وجود دارد؟
چگونه می توانم درباره اختلال طیف اوتیسم بیشتر بیاموزم؟
در حین مشاوره سوالات دیگری را مطرح کنید.
آن چه می توانید از پزشک کودک خود انتظار داشته باشید
پزشک کودک شما احتمالاً تعدادی سؤال از شما خواهد پرسید. برای پاسخ دادن به آن ها آماده باشید تا در زمان صرفه جویی کنید و بتوانید آن را صرف روی نکاتی کنید که می خواهید روی آنها تمرکز کنید. پزشک شما ممکن است موارد زیر را از شما بخواهد:
چه رفتارهای خاصی باعث شد که امروز بیایید؟
اولین بار چه زمانی متوجه این علائم در فرزندتان شدید؟ آیا دیگران آنها را تماشا کردند؟
1) آیا این رفتارها مستمر بوده یا گاه به گاه؟
2)آیا فرزند شما علائم دیگری مانند مشکلات معده دارد که ممکن است به اختلال طیف اوتیسم مرتبط نباشد؟
3) آیا به نظر می رسد چیزی علائم کودک شما را بهبود می بخشد؟
4) آیا چیزی وجود دارد که به نظر می رسد علائم را بدتر کند؟
5) کودک شما از چه زمانی شروع به خزیدن کرد؟ از چه زمانی راه رفتن را شروع کردید؟ اولین کلمه خود را چه زمانی گفت؟
6) چه فعالیت هایی را بیشتر دوست دارد؟
7) او چگونه با شما، خواهران و برادرانش و سایر فرزندان ارتباط برقرار می کند؟ آیا فرزند شما به دیگران علاقه نشان می دهد، تماس چشمی برقرار می کند، لبخند می زند یا می خواهد با دیگران بازی کند؟
8) آیا فرزند شما سابقه خانوادگی اختلال طیف اوتیسم، تاخیر گفتار، سندرم رت، اختلال وسواس فکری-اجباری، اضطراب یا سایر اختلالات خلقی دارد؟
مطالب مرتبط:
چرا همیشه بی حالم؟+علل خستگی و بی حالی مفرط
افسانه های پزشکی: همه چیز درباره‌ی بیماری ام اس که باید بدانید!
