ساناز سعیدی مامان صدیقه بچه مهندس بیرون سریال شبیه مانکن ها + بیوگرافی و عکس
ساناز سعیدی مامان صدیقه بچه مهندس متولد 24 فروردین 1368 در تهران، بازیگر سینما، تئاتر و تلویزیون ایران است. فارغ التحصیل لیسانس رشته مهندسی معماری است، این بازیگر از تئاتر به تلویزیون آمد و با سریال در ماه رمضان 96 به شهرت رسید. تصاویری جدید از این بازیگر را ببینید.
بخش فرهنگ و هنر از سری مطالب هنرمندان مجله گفتنی را از دست ندهید.
کلاس بازیگری
ساناز سعیدی قبل ورود به حرفه بازیگری در رشته تحصیلی خود و در یک شرکت مشغول کار بود اما به دلیل علاقه اش به بازیگری دوره های آموزشی زیر نظر استاد امین تارخ را گذراند و این حرفه را دنبال کرد.
فعالیت خود را از تئاتر شروع کرد و در ادامه فعالیت خود، دوره های بازیگری را در آموزشگاه بازیگری امین تارخ گذراند. ساناز سعیدی بازیگر سینما و تلویزیون بنظر میاد هنوز ازدواج نکرده و هیچ خبری در این رابطه از وی منتشر نشده است.
این هم جالبه: لاغری سحر دولتشاهی؛ پدر و مادر و برادر و خواهر سحر چکاره اند؟+ عکس
درخشش ساناز سعیدی در تلویزیون
ساناز سعیدی با بازی در چند سکانس کوتاه سریال پریا اثر حسین سهیلی زاده برای اولین بار در سال 1395 مقابل دوربین رفت، دختری به نام نازی که نامه مبنی بر مبتلا بودن عمار تفتی به ایدز را به خانه اش می اندازد.
ساناز سعیدی پس از بازی در سریال پریا، در سریال نفس به کارگردانی جلیل سامان در نقش اصلی درخشید و در میان مخاطبان شناخته شده شد. او در این سریال نقش ناهید را به عهده داشت و برای درک و شناخت نقش در دوره های آموزشی نقاشی، پرستاری شرکت و به آژانس های هواپیمایی مراجعه می کرد تا از نزدیک با نقش خود آشنا شود.
سریال بچه مهندس
او در سریال پر بیننده بچه مهندس حضور درخشانی داشت. او در این سریال در نقش صدیقه اقدسیان یا مامان صدیقه بازی کرد که در نهایت با مرگ این نقش در فیلم حضور او در بچه مهندس پایان یافت.
تصاویر جدید از ساناز سعیدی مامان صدیقه بچه مهندس
این هم جالبه: زن بازیکنان فوتبال کیه؟ زن علیرضا جهانبخش، زن رامین رضاییان و زن سردار آزمون!+ عکس
این مطلب هم جالبه: دیدار پزشکیان و نخست وزیر زن تایلند + عکس
سریال های تلویزیونی ساناز سعیدی مامان صدیقه بچه مهندس
- بوی باران:محمود معظمی، 1398
- بچه مهندس(فصل اول):علی غفاری، 1397
- سارق روح:احمد معظمی، 1396
- نفس :جلیل سامان، 1395
- پریا:حسین سهیلی زاده، 1395