ما اغلب به برده داری به عنوان یک عمل وحشتناک از سال های گذشته فکر می کنیم. با این حال، در اینجا به کشورها و فرهنگ هایی نگاه می کنیم که هنوز در عصر مدرن برده داری مدرن را انجام می دهند.
برده داری مدرن یک موضوع رایج در رسانه های غربی نیست. علاوه بر این، زمانی که به بردگی فکر می‌کنیم، تصاویری از مزارع و کشتی‌های برده در اقیانوس اطلس، بی‌درنگ در چشمان ذهن ظاهر می‌شوند.
با این حال، شیوه های برده داری بسیار قدیمی تر از آن چیزی است که بسیاری تصور می کنند. به عنوان مثال، شواهد نشان می دهد که برده داری به قرن ها قبل از انقلاب نوسنگی و اختراع کشاورزی برمی گردد.
بعلاوه، زمانی که موریتانی، آخرین کشور جهان که برده داری را لغو کرد، آن را در سال 2007 جرم انگاری کرد، برده داری مدرن در واقع به طور کامل به پایان نرسید. این مقاله چهار مکان را ارائه می دهد که اشکال مختلف برده داری مدرن هنوز در قرن بیست و یکم فعال هستند، از جمله برده داری خانه ای در موریتانی، سیستم کفالا در عربستان سعودی، بازارهای برده و قاچاق در لیبی، و کار کودکان در هند.
1. برده داری مدرن Chattel در موریتانی
یکی از آخرین مکان‌هایی که بردگی را لغو کرد، کشور آفریقای غربی موریتانی بود. این کشور به عنوان مرز بین جمعیت عرب و عرب-بربر شمال آفریقا و مردم غرب آفریقا عمل می کند. متأسفانه، در حالی که موریتانی برده‌داری را در سال 1981 لغو کرد و دو بار در سال‌های 2007 و 2015 آن را جرم انگاری کرد ، برده‌داری مدرن هنوز به اشکال مختلف در سراسر کشور وجود دارد.
از زمان جرم انگاری آن، تنها تعداد انگشت شماری از برده داران به حبس های طولانی مدت محکوم شده اند. برده داری در موریتانی بین 10 تا 20 سال حبس دارد و در حالی که گفته می شود یکی از سخت ترین جرم ها در این کشور بوده است، اکثریت قریب به اتفاق پرونده ها و آزار و اذیت به دادگاه راه پیدا نمی کنند.
برده داری در موریتانی به شکل برده داری کلبه ای شکل می گیرد که در آن افراد دارایی قانونی تلقی می شوند و می توان آنها را خرید، فروخت و مالکیت کرد. در اینجا افراد برده به صورت ارثی نگهداری می شوند، جایی که فرزندان آنها نیز دارایی بردگان محسوب می شوند. در نتیجه، بردگان، که عمدتاً عرب-بربر یا عرب هستند ، معمولاً افراد برده را مجبور به انجام کارهای خانگی، حیوانات گله و زمین های کشاورزی می کنند. متأسفانه، افراد برده در موریتانی نیز اغلب مورد آزار جنسی و جسمی اربابان خود قرار می‌گیرند، گاهی اوقات فرزندانی که برده‌ها پدرشان کرده‌اند، در طول زندگی خود به بردگی می‌مانند.
امروزه، بسیاری از سازمان‌های فعال، که بسیاری از آنها توسط افراد برده سابق اداره می‌شوند، مانند ابتکار عمل برای احیای جنبش لغو، الحور، و اسکلاوهای SOS، به مبارزه برای پیگرد شدیدتر بردگان و آزادی افراد برده ادامه می‌دهند. علاوه بر این، سازمان‌های جهانی مانند سازمان ملل به تلاش برای ریشه‌کن کردن این عمل ادامه می‌دهند. با این حال، فعالان همچنان استدلال می کنند که می توان کارهای بیشتری انجام داد و رهبران جهان باید موضع قوی تری در برابر این نقض فاحش حقوق بشر اتخاذ کنند.
2. سیستم کافلا در عربستان سعودی
عربستان سعودی مدت‌هاست به دلیل رابطه مشکوک خود با آرمان‌های غربی حقوق بشر، مانند آنچه در کنوانسیون‌های ژنو آمده است، شناخته شده است . به عنوان مثال، تنها از سال 2017 به زنان اجازه دسترسی به مراقبت‌های بهداشتی و آموزش بدون رضایت قیم مرد داده شده است . علاوه بر این، تا همان سال زنان اجازه رانندگی خودرو را نداشتند. با این حال، برای سال ها، عربستان سعودی به دلیل یکی دیگر از مسائل مهم حقوق بشر مورد بررسی قرار گرفته است: برده داری مدرن.
در عربستان سعودی و سایر کشورهای حوزه خلیج فارس، یک چارچوب قانونی به نام سیستم کفالا، روابط بین کارگران مهاجر و کارفرمایان آنها را تعریف می کند. در سیستم کفالا، دولت به افراد یا شرکت‌ها مجوزهای حمایتی می‌دهد که از آن برای استخدام کارگران خارجی استفاده می‌کنند. به نوبه خود، این مجوز به کارفرمایان کنترل وضعیت حقوقی کارکنان خود را می دهد. رشد اقتصادی در کشورهای عربی خلیج فارس اجرای این سیستم را تشویق کرد و بسیاری استدلال می‌کنند که به نفع کسب‌وکارهای محلی است و باعث توسعه می‌شود.
متأسفانه، سیستم کافلا به دلیل نقش یک حامی به عنوان ناظر، به ترویج بدرفتاری با کارگران نیز معروف است. کارگران معمولاً برای انتقال مشاغل، پایان دادن به کار، ورود و خروج از کشور، و اغلب تحت قوانین روزانه ای هستند که حامیان مالی برای آنها وضع می کنند، باید از حامی مالی خود مجوز بگیرند. به عنوان مثال، اگر کارگری بدون اجازه محل کار خود را ترک کند، حامی او قانوناً مجاز است وضعیت قانونی خود را خاتمه دهد که می تواند منجر به حبس یا اخراج شود. با توجه به این شرایط، بسیاری از کارگران برای توصیف انواع مختلف سوء استفاده یا شرایط نامناسبی که حامیان مالی آنها آنها را مجبور به زندگی می کنند، آمده اند. سوء استفاده های ادعا شده شامل گرسنگی، امتناع از فسخ قرارداد، کار بیش از حد، و زندان است.
به دلیل فرصت‌های استثمار، بسیاری استدلال می‌کنند که سیستم کافلا برده‌داری مدرن را تسهیل می‌کند. به همین دلیل، چندین کشور و سازمان برای پایان دادن به این سیستم یا محافظت از مردم خود در برابر قرار گرفتن در موقعیت های خطرناک اقدام کرده اند. برای مثال، کنیا در سال 2015 مجوز آژانس‌های استخدامی را که برای اعزام شهروندانی که به دنبال کار در خاورمیانه بودند، تعلیق کرد . کشورهای دیگری که شهروندان آنها توسط سیستم کافلا مورد سوء استفاده قرار گرفته اند عبارتند از فیلیپین، بنگلادش، مصر و اوگاندا. علاوه بر این، سازمان هایی مانند دیده بان حقوق بشربه تلاش برای پایان دادن به این سیستم ادامه دهید و افراد آسیب پذیر را به دنبال زندگی بهتر در موقعیت های بالقوه خطرناک قرار دهید. با وجود این، تعداد کارگران مهاجر در عربستان سعودی تحت سیستم کفالا در سال 2022 به میزان قابل توجهی افزایش یافت.
3. مهاجران بازداشت شده در لیبی
در طول سال‌ها، بسیاری از کشورهای فقیر آفریقای مرکزی و غربی، شهروندان را مجبور به فرار یا جستجوی مکان‌های دیگر برای حمایت از خود و جوامع خود کرده‌اند، و تعداد قابل توجهی از این افراد مجبور به سمت شمال به سمت اروپا شده‌اند. از آنجایی که تعداد زیادی از مهاجران در جستجوی زندگی بهتر در سرتاسر دریای مدیترانه به صحرای نیجر و لیبی می پردازند، سرنوشت وحشتناکی با بسیاری روبرو می شود. لیبی گذرگاه اصلی پناهجویان و مهاجرانی است که سعی دارند از طریق دریا به اروپا برسند. با این حال، برخی هرگز با قایق‌هایی که به سختی برای آب مناسب نیستند، از دریای متلاطم مدیترانه عبور نمی‌کنند و برخی به بردگی فروخته می‌شوند.
در سال 2011، بهار عربی در سراسر آفریقای شمالی آغاز شد و رهبرانی مانند معمر قذافی از لیبی توسط کسانی که به دنبال ایجاد دولت‌های لیبرال و دموکراتیک بودند برکنار شدند. این انقلاب از آن زمان به بعد، کشور عمدتا مسلمان را در وضعیت بی نظمی قرار داده است و جناح ها به مبارزه برای قدرت ادامه می دهند و بی قانونی در سراسر سرزمین افزایش می یابد. از آن زمان، داستان های وحشتناک راه خود را به اخبار مربوط به کار اجباری، بازارهای برده داری، مارک ها و سایر اشکال سوء استفاده در لیبی باز کرده است. گفته می شود مهاجرانی که ناامید از زندگی بهتر در اروپا هستند دستگیر شده و برای نیروی کار رایگان فروخته می شوند. حساب ها و ویدیوهای دست اولارائه حراج مهاجران آفریقایی تنها بخشی از راه هایی است که خبر حضور برده داری در لیبی به جامعه جهانی راه پیدا می کند.
مهاجران آفریقایی که به دنبال عبور از دریای مدیترانه هستند، معمولاً پس از عبور از مرز نیجر و لیبی در جنوب لیبی دستگیر می شوند. بسیاری از این مهاجران توسط مقامات دستگیر و در مراکز بازداشت قرار می گیرند. در سال 2017، تخمین زده می شود که تعداد بازداشت شدگان در لیبی حدود 400000 نفر باشد .
بسیاری از اتهامات از سوی بازداشت شدگان، مراکز بازداشت لیبی را غیرانسانی و غیرانسانی توصیف می کنند و تعداد قابل توجهی ادعا می کنند که سرقت، تجاوز جنسی، قتل و شکنجه را تجربه کرده اند. متأسفانه، وقتی مهاجرانی که دستگیر می شوند در مراکز بازداشت قرار نمی گیرند، ممکن است سرنوشت بدتری در انتظارشان باشد.
در سال 2017، داستان ها و ویدئوهای زیادی در مورد حراج ها و بازارهایی که مردان مهاجر آفریقایی را به حراج می گذاشتند، مورد توجه سازمان های بین المللی و رسانه ها قرار گرفت. علاوه بر این، به گفته سازمان بین‌المللی مهاجرت ، کارکنان رویدادهای تکان‌دهنده را در مسیرهای مهاجرتی که از لیبی می‌گذرند، مستند کرده‌اند. این رویدادها شامل بازداشت و فروش غیرقانونی مهاجران مرد است. طبق گزارش های دست اول، این مهاجران اغلب به بالاترین قیمت پیشنهادی فروخته می شوند و مجبور می شوند با خانواده های خود تماس بگیرند و باج بگیرند یا “بدهی” خود را در سایت های ساختمانی یا زمین های کشاورزی جبران کنند.
یکی از دلایل اصلی آسیب پذیری فزاینده مهاجران آفریقایی در لیبی، تنگنای ایجاد شده توسط سیاست ها در ایتالیا است. در سال 2016، حدود 163000 مهاجر از لیبی وارد ایتالیا شدند. ورود آنها واکنش شدیدی را به همراه داشت و اتحادیه اروپا به عنوان پاسخ، گارد ساحلی لیبی را برای رهگیری مهاجران آموزش و تجهیز کرد. مهاجرانی که قادر به ورود به اروپا نبودند در لیبی سرگردان شده و به مراکز بازداشت نامناسب مجبور شدند یا در معرض استثمار قرار گرفتند.
امروز، جامعه بین‌المللی در تلاش است تا از طرق مختلف با برده‌داری در لیبی مقابله کند. اینها شامل مأموریت حمایت سازمان ملل در لیبی (UNSMIL) است که با مقامات لیبی برای مهار بازداشت غیرقانونی و کار اجباری همکاری می کند، و سازمان های بین المللی متعددی که به افزایش آگاهی و آموزش مهاجران در مورد خطرات عبور از صحرا ادامه می دهند.
4. برده داری مدرن در هند
بر اساس آمار، هند بالاترین تعداد افراد برده در جهان را دارد و از نظر تعداد افراد برده شده به عنوان درصدی از جمعیت، رتبه چهارم را دارد. در حالی که هند برده داری را در سال 1843 لغو کرد، برده داری مدرن هنوز هم اشکال مختلفی دارد، از جمله افرادی که برای استثمار جنسی تجاری یا برداشت اعضای بدن قاچاق می شوند و زنان مجبور به ازدواج می شوند. با این حال، یکی از نگرانی‌های اصلی فعالان حقوق بشر و سازمان‌های رفاهی بین‌المللی، بردگی کودکان به‌عنوان متکدیان سازمان‌یافته، کارگران جنسی و کارگران است.
فیلم برنده جایزه « میلیونر زاغه نشین» وضعیت اسفناک کودکانی که مجبور به گدایی در سازمان های هند شده بودند را به طور گسترده ای شناخته شد. با این حال، بسیاری از کودکان خیابانی در هند در بردگی باندها باقی می‌مانند و اغلب مجبور می‌شوند به‌عنوان پیک، فروشندگان خیابانی و پارچه‌چینی عمل کنند. در میان این کودکان شیوع اعتیاد به الکل و دخانیات بالا است و مصرف ماری جوانا، تریاک و مواد مخدر تزریقی می تواند از سن 9 سالگی شروع شود.
شکل دیگری از برده داری مدرن در هند استفاده از کودکان برای کار در بسیاری از بخش های اقتصاد است. کارشناسان کار کودکان را نوعی برده داری مدرن می دانند زیرا کودکان مجبور به کار هستند یا نمی توانند از کار خودداری کنند.
در سال 2009، نظرسنجی‌های دولتی گزارش دادند که تعداد کودکان 5 تا 17 ساله در هند در معرض کار کودکان حدود 11 میلیون نفر است . با این حال، سازمان های غیردولتی تخمین می زنند که این تعداد نزدیک به 40 میلیون نفر است. تقریباً 70 درصد از این کودکان مجبور به کار در شرایط خطرناکی هستند که برای آنها آموزش اندک یا بدون آموزش دیده می شود. به عنوان مثال، در کارهای کشاورزی، کودکان معمولاً در معرض آفت کش های سمی، ماشین آلات خطرناک و تنباکو هستند.
نگرانی جهانی و ملی در مورد ایمنی کودکان و رواج کار کودکان به عنوان شکلی از برده داری مدرن، دولت هند و سازمان های بین المللی را مجبور به اجرای اقداماتی کرده است که این نقض حقوق بشر را مهار می کند.
به عنوان مثال، در سال 2015، هند قانون عدالت نوجوانان (مراقبت و حمایت از کودکان) را اجرا کرد که نگه داشتن کودک در اسارت برای اشتغال را جرم انگاری می کند، و در سال 2009 قانون حق تحصیل (2009) اجرا شد که آموزش رایگان را برای کودکان به سن می رساند. 6-14 سال اجباری با این حال، به دلیل فقر شدید، فقدان آموزش و سیستم‌های طبقه‌ای که حرکت به سمت سیستم‌های اقتصادی و اجتماعی را محدود می‌کند، هنوز هم بسیاری از کودکان مجبور به کار برای تأمین مخارج خانواده‌شان یا تحت تهدید آسیب فیزیکی هستند.
در سراسر جهان در قرن بیست و یکم، بسیاری از اشکال دیگر برده داری مدرن وجود دارد. از برده داری خانه تا اسارت بدهی که بیش از 20 میلیون نفر در هر گوشه ای از جهان با آن دست و پنجه نرم می کنند، برده داری مدرن به وضوح برای سازمان های حقوق بشر، دولت ها و افراد در همه جا نگران کننده است. به عنوان افراد، افزایش آگاهی و ترویج آموزش در مورد مسائل مربوط به برده داری مدرن، راه مهمی برای ایجاد تفاوت است.
این مطالب هم برایتان جالب خواهد بود:
امشب نامزدهای توپ طلا اعلام می شوند، هشتمی برای مسی!
عکس سلفی آسانسوری در اینستاگرام قرار ندهید؛ مواظب باشید!
بمب هسته ای و اتمی چه تفاوت هایی با هم دارند؟
کشاورزی در بیابان عربستان به کمک ایجاد شرایط آب و هوای مصنوعی!
فضانورد زن: کدام کشورها بیشترین زنان فضانورد را داشته اند؟
