درس بخوانیم یا نه؟ محققان آب پاکی را روی دستمان ریختند!

به هر فهرستی از عوامل خطر زوال شناختی و آلزایمر نگاهی بیندازید، مطمئناً «آموزش» را در میان آنها خواهید یافت. حکمت دریافت شده این است که هر چه سال های بیشتری را در آموزش بگذرانید، خطر آلزایمر در سنین بالا کاهش می یابد. آخرین تحقیقات ما متفاوت است.

آلزایمر نه تنها شطرنج یا سودوکو شما را مختل می کند، بلکه می تواند به نقطه ای برسد که به شدت بر فعالیت های روزمره شما تأثیر بگذارد. وقتی این اتفاق می افتد، پزشکان شروع به صحبت در مورد زوال عقل و آلزایمر می کنند.

هر چند باورنکردنی به نظر برسد، در بریتانیا، زوال عقل بزرگترین قاتل است. بیشتر از سرطان یا بیماری قلبی افراد را می کشد و با آلزایمر شروع می شود – بدتر شدن توانایی افراد در تفکر، استدلال و به خاطر سپردن. بنابراین یافتن علت آلزایمر یک پیگیری علمی مهم و فوری است.

مشخص شده است که داشتن سطح تحصیلات پایین با خطر بالاتر زوال عقل مرتبط است. تصور می‌شود که آموزش به فرد این امکان را می‌دهد تا یک «ذخیره شناختی» ایجاد کند – نوعی حائل در برابر آلزایمر.

مطالعات دلگرم کننده نیست: آموزش هیچ ربطی به آلزایمر ندارد!

مطالعات نشان داده اند که آموزش در برخی از مهارت های شناختی مهم مانند استدلال و مهارت های کلامی مرتبط است. با این حال، یافته های اخیر کمتر دلگرم کننده هستند.

یک متاآنالیز (نتایج ترکیبی چندین مطالعه مرتبط) نشان داد که میانگین تأثیر آموزش بر آلزایمر صفر است. جالب توجه است، این متاآنالیز نشان می‌دهد که «ناهمگونی بین مطالعات» – یعنی اینکه نتایج تا چه اندازه ناهماهنگ هستند در مطالعات وارد شده – قابل توجه و تا حد زیادی غیرقابل توضیح است. به طور خلاصه، میانگین اثر صفر است، اما نتایج از مطالعه ای به مطالعه دیگر بسیار متفاوت است. و ما نمی دانیم چرا.

این یافته های تا حدی گیج کننده ممکن است تا حدی از نحوه طراحی و انجام مطالعات ناشی شود. ممکن است سال‌ها طول بکشد تا آلزایمر آشکار شود، به‌ویژه در میان افراد زیر 60 سال.

برای تخمین قابل اعتماد میزان کاهش، به داده‌هایی نیاز است که ده‌ها سال را در بر می‌گیرد. تنها چند مطالعه در این زمینه شرکت کنندگان را برای آن مدت دنبال کرده است.

مطالعه ما یکی از آنهاست. این شامل حدود 2000 بزرگسال ژاپنی است که در شروع مطالعه از 40 تا 79 سال سن دارند. شرکت کنندگان حدود 25 سال تحت نظر بودند. آنها چندین بار بر روی هوش متبلور (توانایی جمع آوری دانش، حقایق و مهارت ها) و هوش سیال (توانایی استدلال و تفکر انعطاف پذیر) آزمایش شدند. من و همکارانم دریافتیم که تحصیلات تاثیری بر میزان آلزایمر در هر دو آزمون ندارد.

به نظر می رسد این نتیجه غیرقابل تصور است. همانطور که دیدیم، افراد با تحصیلات بیشتر کمتر به زوال عقل مبتلا می شوند. پس چرا آموزش هیچ تاثیری بر زوال شناختی ندارد؟ به هر حال، زوال عقل زمانی رخ می دهد که فرد دیگر از نظر شناختی عملکردی نداشته باشد.

چرا آموزش هیچ تاثیری بر آلزایمر ندارد؟توضیح احتمالی:

ممکن است دو مکانیسم در بازی وجود داشته باشد. اول، در حالی که آموزش هیچ تاثیری بر زوال شناختی ندارد، اغلب مشخص شده است که با مهارت های شناختی پایه کمی بالاتر، یعنی قبل از شروع زوال مرتبط با سن، مرتبط است.

معمولاً، افراد با مدارک بالاتر در آغاز انواع مطالعاتی که افراد را در طول سالیان متمادی ردیابی می‌کنند، در کارهای شناختی کمی بهتر عمل می‌کنند. الگوی مشابهی از نتایج در مطالعه ما وجود دارد.

همه افراد با افزایش سن دچار کاهش عملکرد شناختی می شوند. اما اگر از پایه بالاتر شروع کنید، زوال شناختی برای رسیدن به آستانه زوال عقل زمان بیشتری می برد. تا حدی، این ممکن است به دلیل نرخ بالاتر زوال عقل در افرادی با سطح تحصیلات پایین تر باشد.

مکانیسم بالقوه دیگر احتمالاً مهمتر است. زوال عقل با عواملی مانند چاقی، آلودگی هوا و آسیب های سر مرتبط است و این موارد با ایجاد آسیب مغزی احتمال ابتلا به زوال عقل را افزایش می دهد. مهم این است که همه آنها با آموزش مرتبط هستند.

افراد فقیر بیش تر آلزایمر می گیرند!

به عنوان مثال، افراد با سطح تحصیلات بالاتر، به طور متوسط، ثروتمندتر هستند و بنابراین معمولاً می توانند در مناطق کمتر آلوده زندگی کنند و ارتباط بین وضعیت اجتماعی و اقتصادی و چاقی به طرز غم انگیزی به خوبی شناخته شده است. در نهایت، افراد دارای تحصیلات عالی کمتر احتمال دارد مشاغل یدی داشته باشند، که برخی از آنها با خطر آسیب به سر همراه است.

بنابراین آموزش ممکن است به طور غیر مستقیم به پیشگیری از زوال عقل کمک کند. در حالی که آموزش شما را از زوال شناختی نجات نمی دهد، اما همچنان ممکن است شما را در برابر آلزایمر برتری دهد.