درمان بیش فعالی بزرگسالان، امروزه با روش های متفاوتی صورت می گیرد و ما در بخش سلامت از سری مطالب بیماری ها قصد داریم تا تمامی این روش های درمانی را برایتان بیان کنیم تا با توجه به مزایا و معایب هرکدام بتوانید بهترین روش درمانی را برای خود یا عزیزانتان در نظر بگیرید. با مجله گفتنی همراه باشید.
این هم جالبه: پیشگیری و درمان کیست تخمدان با طب سنتی
درمان ADHD بزرگسالان
درمان بیش فعالی بزرگسالان از نظر استراتژی های درمانی مشابه درمان کودکان است و در کل روش های درمانی که برای کودکان استفاده می شوند، با اندکی تغییر برای بزرگسالان نیز مورد استفاده قرار می گیرند.
حال به تفکیک، به معرفی هریک از این روش های درمان بیش فعالی بزرگسالان می پردازیم و نقاط ضعف و قوت هریک را بررسی می کنیم.
1- درمان بیش فعالی بزرگسالان با لورتا
اولین روشی که به شما عزیزان معرفی می کنیم، روش لورتا نوروفیدبک می باشد. شاید نام نوروفیدبک برای شما آشنا به نظر بیاید. لورتا جدید ترین دستگاه تکنولوژی نوروفیدبک می باشد که بسیار پیشرفته است و قادر به تاثیرگذاری در نقاط عمقی مغزی، بدون ضرر و عوارض جانبی می باشد.
در این روش، بیش فعالی بزرگسالان و سایر اختلالات مغزی به طور کامل بدون مصرف دارو و قرص و جراحی و بستری درمان می گردد. در این روش درمان بیش فعالی بزرگسالان بیمار کافیست حداکثر 45 دقیقه بر روی صندلی مخصوص لورتا قرار گرفته و درحالی که کلاهی پیشرفته به سر دارد به تماشای برنامه و یا فیلمی که درمانگر برای او نمایش می دهد بنشیند.
این هم جالبه: درمان میکروب معده با طب سنتی+روشها
تمامی اطلاعات مغزی بیمار توسط حسگر های کلاه به دستگاه فوق پیشرفته لورتا انتقال می یابد و با توجه به نقاطی که آسیب دیده است در مغز بیمار، برای او پروتکل درمانی مشخصی کار می شود. درمان بیش فعالی بزرگسالان با لورتا بهترین و سریع ترین و ارزان ترین روش درمان بیش فعالی می باشد و در کشورهای پیشرفته، به سرعت جای درمان های دارویی و… را گرفته است.
در این روش درمان بیش فعالی بزرگسالان پس از چند جلسه درمان، بهبود فرد به سرعت قابل مشاهده می باشد تا جایی که خانواده و اطرافیان بیمار غالبا متعجب می گردند.
2- درمان بیش فعالی بزرگسالان با استفاده از دارو
داروهایی که برای درمان بیش فعالی بزرگسالان استفاده میشوند عمدتا برای درمان بیش فعالی کودکان نیز موثرند و تاثیر این دارو ها در بزرگسالی بیشتر از دوران کودکی است.
ابتدا قبل از اینکه به ادامه مقاله بپردازید باید خاطر نشان کنم که درمان بیش فعالی بزرگسالان با دارو دائمی نیست و تنها باعث کنترل این اختلال می شود. مانند درمان ضعف بینایی افراد با عینک است و تا زمانی که بیمار از عینک استفاده نماید می تواند بینایی بهتری داشته باشد. در درمان با دارو نیز همچنین است.
معایب درمان با دارو
1- عوارض جانبی مانند افسردگی و…
2- استفاده طولانی مدت
3- هزینه بالای داروهای درمان بیش فعالی بزرگسالان
4- مشخص نبودن نحوه تاثیر دارو ها بر هر فرد و مقدار دوز آن ها با توجه به نوع آن ها
مدیریت دارو و تاثیر آن در درمان بیش فعالی بزرگسالان
تقریباً 10 میلیون بزرگسال مبتلا به اختلال بیش فعالی (ADHD) هستند. اگرچه مقدار قابل توجهی تحقیق در مورد درمان دارویی برای کودکان مبتلا به ADHD وجود دارد، اما داده های تحقیقاتی کنترل شده کمتر در مورد درمان بیش فعالی بزرگسالان با دارو انجام شده است.
گفته شده است که ” قرص ها جایگزین مهارت رفتاری نمی شوند. ” این بدان معنی است که دارو به تنهایی برای کمک به فرد در بهبود مشکلات خود در زمینه هایی مانند سازمان، مدیریت زمان، اولویت بندی و استفاده از کمک های شناختی کافی نیست.
با این حال، دارو باعث بهبود توجه و کاهش قدرت تکانشگری در بزرگسالانی می شود که به درستی بیش فعالی آنان تشخیص داده شده است. بزرگسالان مبتلا به بیش فعالی همچنین ممکن است اغلب موارد دیگری مانند افسردگی یا اضطراب داشته باشند که ممکن است نیاز به درمان اضافی داشته باشند.
این هم جالبه: کاهش وزن با رژیم شوک!!
دارو چگونه در درمان بیش فعالی بزرگسالان موثر است؟
به نظر می رسد قرص و داروی بیش فعالی بزرگسالان و کودکان که به طور موثرتری علائم اصلی بیش فعالی را بهبود می بخشند، به طور عمده و مستقیماً بر انتقال دهنده های عصبی خاص بیمار ، تأثیر می گذارند (مولکول های مغز که انتقال پیام از یک سلول عصبی [سلول مغز] به سلول دیگر را تسهیل می کنند).
انتقال دهنده های عصبی درگیر دوپامین و نوراپی نفرین هستند. به نظر می رسد هر دو انتقال دهنده عصبی در علائم توجه و رفتاری بیش فعالی نقش دارند.
پزشکان نمی توانند از قبل بدانند که چه دارویی برای یک بیمار خاص بهتر جواب می دهد بدون آن که آن ها را امتحان کنند. پزشکان از یک آزمایش دارویی استفاده می کنند تا بفهمند کدام دارو برای هر فرد بهتر است و چه دوز مصرفی برای بیمار مناسب تر می باشد.
این آزمایش معمولاً با دوز کم شروع می شود که به تدریج در فواصل 3-7 روز افزایش می یابد تا زمانی که مزایای بالینی حاصل شود و با مصرف دارو، بیمار علائم بیش فعالی کمتری از خود بروز دهد.
همان طور که در بالا نیز اشاره شد، دارو نمی تواند علائم بیش فعالی بزرگسالان را برای همیشه درمان نماید و افراد در حد کنترل آن ها از دارو باید انتظار عملرد داشته باشند.
3- مدیریت رفتار در درمان بیش فعالی بزرگسالان
سازماندهی و ماندن در سازمان برای افراد مبتلا به ADHD یک چالش واقعی است. بسیاری از بزرگسالان ممکن است در خانه و محل کار با مشکلات نظم و شلوغی روبرو شوند و احساس ضعف و گرفتاری کنند.
سازماندهی از بسیاری جهات به درمان بیش فعالی بزرگسالان کمک می کند و باعث پارامتر های مثبت عملکردی بیمار می شود. از جمله این پارامتر های مثبت می توان به موارد زیر اشاره داشت:
افزایش بهره وری
آزاد کردن وقت صرف شده برای جستجوی چیزها
کاهش اضطراب
به عنوان یک الگوی مثبت برای فرزندان خود می شوند
با کارایی بیشتر درآمد بیشترکسب می کنند
بهبود ازدواج، مشارکت و سایر روابط نزدیک موفق با اطرافیان
نکاتی در خصوص مصرف دارو برای درمان بیش فعالی بزرگسالان
با توجه به این که مبحث درمان دارویی بسیار حساس بوده، لطفا از استفاده سرخود داروهای بیش فعالی بدون تجویز متخصص شدیدا خودداری فرمائید و به نکاتی که در ادامه بیان می کنیم نیز توجه داشته باشید.
داروهای محرک روانی چیستند؟
ترکیبات تحریک کننده روان پرکاربردترین داروها برای درمان بیش فعالی بزرگسالان و همچنین کودکان و نوجوانان هستند. چندین داروی روان تحریک کننده با اثر طولانی مدت توسط سازمان غذا و دارو (FDA) تأیید شده اند و به طور معمول تجویز می شوند.
دو ماده محرک که معمولاً مورد استفاده قرار می گیرند، متیل فنیدیت (MPH) و آمفتامین (AMP)، به عنوان داروهای پر اهمیت و حساس شناخته شده اند. زیرا در صورت عدم استفاده صحیح مطابق دستورالعمل و نسخه پزشک باعث بروز زیان های بسیاری برای فرد بیمار می گردد.
داروهای ADHD مورد تأیید برای بزرگسالان شامل متیل فنیدیت هستند. فوکالین ، فوکالین XR، کنسرتا دیترانا، سی دی متادیت و آمفتامین ها ، Adderall XR و Vyvanse از جمله این دارو ها می باشد که پزشک پس از بررسی و شناخت شرح حال بیمار با توجه به شرایط ویژه هر بیمار برای درمان بیش فعالی بزرگسالان تجویز می نماید.
از زمان تولید فرمولاسیون موثرتر داروهای تحریک کننده، بسیاری از کودکان، نوجوانان و بزرگسالان این موارد را ترجیح داده اند. داروهای با اثر طولانی تر ممکن است در طول روز “فراز و نشیب” های کمتری ایجاد کنند و ممکن است نیاز به مصرف دوزهای اضافی در مدرسه یا هنگام کار را از بین ببرند.
تطبیق ویژگی های دارو های محرک فوق در درمان بیش فعالی بزرگسالان هم به شناخت این داروها و هم درک نیازهای خاص بزرگسالان مبتلا به ADHD و نحوه تغییر این نیازها با گذشت زمان نیاز دارد.
داروهای ضد تحریک در درمان ADHD بزرگسالان
به استثنای atomoxetine (Strattera) که در ادامه درموردش بحث خواهد شد، داروهای غیر محرک به طور کلی داروهای گروه فرعی در نظر گرفته شده اند. آن ها در افرادی که پاسخ مناسبی به دارو های محرک ندارند و یا بیمارانی که نمی توانند داروهای تحریک کننده را تحمل کنند استفاده می شود.
این هم مفیده: خواص آب کرفس برای لاغری شکم!
Atomoxetine (استراترا) برای درمان بیش فعالی بزرگسالان
Atomoxetine (Strattera) توسط FDA برای درمان ADHD در کودکان و بزرگسالان تأیید شده است. این دارو یک مهارکننده قوی جذب نوراپی نفرین است و اولین داروی غیرتحریکی است که توسط FDA برای درمان ADHD تأیید شده و فاقد عوارض سو مصرف داروهای محرک است.
از دیگر دارو های این گروه برای درمان بیش فعالی بزرگسالان می توان از دارو های ضد افسردگی و دارو های کاهش فشار خون نام برد.
نحوه انتخاب دارو
روند انتخاب دارو باید شامل شناخت عوارض جانبی منفی دارو باشد تا خطرات و مزایای آن به اندازه کافی در تصمیم گیری سنجیده شود. معمولاً تهیه جدول زمانی روزانه از نیازهای بزرگسالان (از نظر توجهی و رفتاری) مفید است. به عنوان مثال، یک فرد بالغ که علائم شدید ADHD دارد و عدم درمان بیش فعالی بزرگسالان شغل او را تهدید می کند، ممکن است در کنترل فشار خون بالا نیز مشکل داشته باشد.
در این حالت ، انتخاب درمانی برای ADHD که تأثیر زیادی در مهمترین ساعات روز کاری داشته باشد اما فشار خون کنترل شده آزمایشی را بی ثبات نکند، نیاز به آگاهی از عملکرد داروها به مرور زمان و همچنین عوارض جانبی قلبی عروقی آن ها دارد.
بررسی و نظارت بر اثرات دارو در درمان بیش فعالی بزرگسالان
نظارت بر اثربخشی دارو با گذشت زمان از مصرف دارو بسیار مهم است و ممکن است به تلاش قابل توجهی نیاز داشته باشد. با این حال، تنظیم دقیق زمان و دوز دارو اغلب می تواند پاسخ بالینی مربوط در طول زمان را بهبود بخشد.
گاهی اوقات پزشک می تواند به تنهایی این اثرات را بررسی و گاهی با شنیدن شرح حال بیمار از اطرافیان او این اثرات مورد واکاوی قرار دهد. تنظیم دوز و نوع داروی بالینی ممکن است شامل افزودن سایر داروها یا تغییر دارو و مداخلات روانشناختی، مانند روان درمانی، رفتاری، شناختی یا حمایتی، مربیگری و تدریس خصوصی باشد.
نکته مهم درمورد درمان بیش فعالی بزرگسالان
تقریباً دو سوم تا سه چهارم بزرگسالان مبتلا به ADHD حداقل یک اختلال روانپزشکی دیگر در طول زندگی خود خواهند داشت. این اختلالات دیگر شامل اختلال شخصیت ضد اجتماعی، اختلالات اضطرابی، اختلالات افسردگی، اختلال دو قطبی و اختلالات مصرف مواد (SUD) است.
پس از تشخیص، پزشک و بیمار بزرگسال باید تصمیم بگیرند که کدام بیماری را ابتدا درمان کنند و به چه ترتیبی باید عمل کرد. هیچ تحقیق کنترل شده ای در مورد درمان دارویی در درمان بیش فعالی بزرگسالان و بیماری های روانپزشکی به صورت همزمان وجود ندارد.
معمولاً ابتدا اختلالات دیگر در این افراد پیش از بیش فعالی، درمان می شوند. به ویژه اگر باعث اختلال و اختلال بالینی و عملکردی قابل توجه تری شوند. این امر به ویژه در مورد اختلالات مصرف مواد، افسردگی شدید و اختلال دوقطبی، روان پریشی و عقاید خودکشی صادق است. مهم است که بررسی کنید که بیش فعالی چگونه ممکن است تحت تأثیر دارو برای یک اختلال همزمان – مثبت و منفی ، مفید و مضر قرار گیرد.
نقشه مغزی
اما در درمان بیش فعالی بزرگسالان با استفاده از علم لورتا نوروفیدبک،برای تشخیص ADHD و سایر اختلالات مغزی معمولا از مغز فرد نقشه ای تهیه می شود.
در این روش مانند سونوگرافی تمامی اختلالات داخل مغز بر روی سیستم نمایش داده می شود و به شکل یک نقشه برای بررسی بیشتر به متخصص تحویل داده می شود. پس از تحلیل نقشه و تشخیص بیش فعالی و سایر اختلالات فرد، متخصص تصمیم می گیرد که ابتدا پروتکل مخصوص کدام اختلال کار شود. ( برای مثال پروتکل اضطراب ابتدا کار شود )
در نتیجه چند جلسه فقط بر ناحیه ای از مغز کار می شود که اختلالات اضطراب به آن آسیب زده است و جلسات بعدی به درمان بیش فعالی بزرگسالان خواهند پرداخت.
هشدار مهم!
توجه به این نکته مهم است که داروهای ADHD ممکن است بر اختلالات همزمان تأثیر بگذارند. به عنوان مثال ، محرک های روان گردان ممکن است اضطراب درمان نشده یا اختلال دو قطبی را بدتر کنند.
راهکارهایی برای ایجاد انگیزه در درمان بیش فعالی بزرگسالان
یکی از سخت ترین کارها هنگام انجام تغییر، شروع کار است. تقویت یا پاداش مثبت می تواند به شما در ایجاد منظم تر شدن انگیزه دهد. قبل از شروع کار، پاداشی را انتخاب کنید که پس از اتمام کار به خودتان بدهید. پس از اتمام کار، مطمئن شوید که به خود پاداش می دهید.
پیدا کردن یک دوست برای کمک به شما می تواند کار را راحت تر کند و روند درمان بیش فعالی بزرگسالان سریع تر پیش رود. دوستان می توانند به شما کمک کنند تا از شر چیزهای مخل خلاص شوید.
گروه های گفتگوی آنلاین همچنین می توانند پشتیبانی متقابل شما را فراهم کنند. بعضی از آن ها دارای ویژگی هایی هستند که با عضویت در آن ها شما تعهدات خاصی را برای سازماندهی یک فضا متعهد می شوید و سپس از کامپیوتر خود دور می شوید تا برای مدتی سازماندهی کنید و در نهایت برای تشویق یکدیگر به کامپیوترهای خود بازمی گردید.
استفاده از تایمر و یا موسیقی می تواند به شما در سرعت انجام کار کمک کند. برخی از افراد مفید می دانند که لیست پخش موسیقی مورد علاقه خود را شروع کنند و سپس سازماندهی را شروع کنند و تا پایان لیست پخش به کار خود ادامه دهند.
