قابل توجه نوجوانان باهوش: چرا به راهی که شرق و غرب را به هم وصل می‌کرد جاده ابریشم می‌گفتند؟

جاده ابریشم: برای قرون متمادی آسیا و اروپا توسط یک شریان تجاری مهم به نام جاده ابریشم به هم متصل بودند. این یک مسیر واحد نبود، یک شبکه حمل و نقل و تجارت کامل بود. بازرگانان و مبلغان، دیپلمات ها و عشایر، جنگجویان، سوار بر اسب و شتر سفر می کردند و مسافت های زیادی را پشت سر می گذاشتند. بنابراین غرب و شرق نه تنها کالاها و فناوری ها را مبادله کردند، بلکه فرهنگ، پزشکی، دانش و سنت های دینی را از یکدیگر اقتباس کردند. این امر جهان را به شکلی که امروزه می توان مشاهده کرد، ساخت و تغییراتی را در توسعه تمدن های باستانی ایجاد کرد.

آیا می دانید چرا جاده ابریشم اینگونه نامگذاری شد؟

در زمان وجود این شبکه تجاری و حمل و نقل، آن طور که امروزه نامیده می شود، نامیده نمی شد. اصطلاح “جاده ابریشم” تنها در سال ۱۸۷۷ ابداع شد. بنابراین توسط جغرافیدان آلمانی فردیناند فون ریشتهوفن نامگذاری شد. او در مورد تجارت پررونق بین امپراتوری روم و چین از قرن سوم قبل از میلاد تا قرن سوم پس از میلاد تحقیق کرد. این مسیر تا قرن ۱۸ اهمیت داشت. سپس تجارت دریایی جایگزین تجارت زمینی شد.

تا قرن ۱۸، جاده ابریشم یک شریان تجاری و حمل و نقل مهم بود که شرق و غرب را به هم متصل می کرد.

 ۸ کالای مهم جاده ابریشم :

۱. ابریشم

البته این ابریشم است! از این گذشته ، این اصطلاح نام خود را بیهوده از او نگرفته است. ابریشم ماده گران قیمت برای اولین بار سه هزار سال قبل از میلاد مسیح در چین تولید شد. این پارچه ظریف به با ارزش ترین کالا در تجارت زمین تبدیل شده است. کاروان های دیپلماتیک و تجاری هزاران کیلومتر را برای خرید و تحویل ابریشم برای شیک پوشان اروپایی طی کردند.
ابریشم علاوه بر اینکه یک کالای فوق العاده ارزشمند است، دارای تعدادی ویژگی مفید برای بازرگانان نیز می باشد. ظرفیت حمل حیوانات بارکش بسیار محدود بود. و پارچه های ابریشمی آنقدر سنگین نبودند، اما فوق العاده گران بودند. این یک سرمایه بسیار مهم در آن روزها بود.

اشراف رومی برای ابریشم چین ارزش قائل بودند. اینها پارچه‌های فاخر مجلل، منسوجات فوق‌العاده زیبا با کار عالی بودند. بعدها، تکنولوژی تولید آن در مدیترانه پذیرفته شد. صنعتگران دمشقی نوع جدیدی از پارچه را ایجاد کرده اند – منسوجات ابریشم بافته شده دو طرفه. آنها شروع به نامیدن ابریشم خود به دمشق کردند.

در فرهنگ های شرقی، ابریشم فقط یک لباس گران قیمت نبود. از آن برای دوخت بنرهای آیینی استفاده می شد و بوم نقاشی نیز از آن ساخته می شد. در یکی از سکونتگاه های جاده ابریشم به نام تورپان، ابریشم یک ارز گران بود. مالیات هم به آنها پرداخت شد.

۲. اسب

برای اولین بار در استپ های آسیای مرکزی، اسب ها در حدود ۳۷۰۰ سال قبل از میلاد شروع به اهلی شدن کردند. سپس این حیوانات با موفقیت برای حمل و نقل مورد استفاده قرار گرفتند. با کمک آنها، قبایل پرسه زدند، و همچنین به مناطق همسایه حمله کردند. اسب ها به عنوان یک حیوان بارکش در میان مردمان دیگر محبوبیت پیدا کرده اند. از آنها برای زراعت مزارع، رانندگی و استفاده از آنها در جنگ ها استفاده می شد. اسب ها اغلب با ابریشم مبادله می شدند. بازرگانان چینی با عشایر مبادله کردند. یک اسب خوب از استپ های مغولی یا فلات تبت ارزش یک رول ابریشم را داشت. یک کالای بسیار گران قیمت بود. منسوجات گران قیمت و اسبها نیز وضعیتی را فراهم کردند. از این گذشته، آنها نه تنها وسیله حمل و نقل، بلکه یک کالای لوکس برای نخبگان جامعه اوراسیای آن زمان بودند.

حال روشن می شود که چرا مقبره معروف امپراتور چین، Qin Shihuang (۲۵۹-۲۱۰ قبل از میلاد) نه تنها شامل مجسمه های سفالی از جنگجویان، بلکه مجسمه های فوق العاده واقعی از ۵۲۰ ارابه و ۱۵۰ اسب سواره نظام است.

۳. کاغذ

کاغذ در قرن دوم قبل از میلاد در امپراتوری چین اختراع شد. این ماده عجیب و غریب سپس به لطف راهبان بودایی به سرعت در سراسر آسیا گسترش یافت. جهان اسلام در قرن هشتم زمانی که با سلسله تانگ چین جنگ کرد، تهیه کاغذ را آموخت. پس از آن خلیفه هارون الرشید یک کارخانه کاغذسازی در بغداد ساخت. سپس مواد به مصر و سپس به آفریقا آورده شد. پس از آن، این فناوری به اروپا نیز رسید. اولین بار در قرن دوازدهم در اسپانیا آزمایش شد. پس از آن در سراسر قاره پخش شد.
کاغذ تعدادی کارکرد بسیار ارزشمند را در جاده ابریشم انجام داد. این فقط یک کالا نبود. اسنادی که به عنوان نوعی پاسپورت عمل می کردند، کاغذی بودند. همچنین بازرگانان و دیپلمات ها کتاب ها، شعرها و متون علمی که روی آن نوشته شده بود را حمل می کردند. این به عنوان انتقال دانش، سیستم های فکری جدید، باورهای دینی عمل کرد. این تبادل ایدئولوژیک و فرهنگی مبتنی بر کاغذ بود که مهمترین ارزش جاده ابریشم بود.

۴. ادویه و ترشی جات

ادویه یکی دیگر از کالاهای بسیار ارزشمند در جاده ابریشم بود. دارچین سریلانکا، کاسیای چینی و بسیاری، بسیاری دیگر، عجیب و غریب و مهم‌ترین اقلام تجاری آن زمان بودند. ادویه و ترشی جات نه تنها به دلیل خواص آشپزی خود ارزشمند بود، بلکه در پزشکی و همچنین در مراسم مذهبی استفاده می شد. منسوجات ابریشم را می توان در هر جایی که کرم ابریشم پرورش داد تولید کرد. ادویه ها از گیاهانی به دست می آمدند که به شرایط بسیار خاصی نیاز داشتند. این امر ارزش آنها را به طرز باورنکردنی افزایش داد و آنها را به یک کالای لوکس واقعی آن دوران تبدیل کرد.

۵. یشم، جید، جادئیت، نفریت

این ماده معدنی بسیار ارزشمند در فرهنگ آیینی چینی نقش محوری داشته است. این گوهر سبز زیبا در اروپا نیز از ارزش بالایی برخوردار بود. هزاران سال قبل از پیدایش جاده ابریشم، چین در مسیری که در آن زمان مسیر جید نامیده می شد، به طور فعال با غرب در این کریستال ها تجارت می کرد. هنگامی که ذخایر این کریستال گرانبهای سبز رنگ در امپراتوری شرقی تمام شد، چینی ها شروع به جستجوی آن از همسایگان خود کردند. پادشاهی ایران باستان ختن تبدیل به یک گنج شد. رودخانه‌های آنجا مملو از تکه‌های عظیمی از با ارزش‌ترین نوع یشم بود که از آن مجسمه‌ها و زیورآلات پیچیده‌ای حک شده بود. تجارت یشم سودهای شگفت انگیزی به همراه داشت. این می تواند با تجارت مروارید رقابت کند.

۶. ظروف شیشه ای

اروپایی ها اغلب فکر می کنند که بیشتر کالاهای جاده ابریشم از خاور دور عجیب و غریب فقط به غرب آمده است. اما در واقع، در همه جهات با موفقیت پیشرفت کرد. این توسط یافته های باستان شناسی در چین، کره، تایلند و فیلیپین ثابت شده است. دانشمندان در میان چیزهای با ارزشی که متعلق به اشراف آسیایی بود، ظروف رومی را یافتند. تکنولوژی منحصر به فرد ساخت شیشه رومی باعث شد ظروف شیشه ای آنها در شرق بسیار ارزشمند باشد.

۷. خز

تایگا قلمرو وسیعی از جنگل های همیشه سبز از سیبری روسیه تا کانادا است. این منطقه از دیرباز به خاطر شکارچیان ماهرش معروف بوده است. خز یک کالای بسیار ارزشمند بود. پوست سمور، راسو، پوست روباه، ارمینه و بیش از حد کالاهای لوکس بودند. بالاترین مقامات کشورهای جهان دوست داشتند لباس های خود را با آنها تزئین کنند. این نشان از مقام بسیار بالایی داشت. یک “مسیر خز” شمالی وجود داشت که در امتداد آن خزها به دربار همه پادشاهان اوراسیا تحویل داده می شد. ارزش خز را این واقعیت نشان می دهد که چنگیز خان خود یکی از اولین اتحادهای سیاسی خود را با هدیه سمور مهر و موم کرد.

۸. بردگان

بردگان کالایی رایج در جاده ابریشم بودند. لشکرهای عشایری افراد زیادی را به اسارت بردند و به تاجران خصوصی فروختند. اینها افراد کاملاً ناتوانی نبودند. آنها خدمتگزار، مباشر و خواجه دربارهای سلطنتی شدند. این مانند تجارت برده آفریقایی نبود، جایی که مردم به عنوان حیوانات محروم به دنیای جدید آورده می شدند. در جاده ابریشم، بردگان تنها زینتی برای زندگی نخبگان بودند و نه یک منبع اقتصادی مهم.