چرا حمام های ویکتوریایی بسیار خطرناک بودند؟

زیبا شایسته26 مرداد 1402آخرین بروزرسانی: 24 مرداد 1402

0 زمان تقریبی مطالعه 4 دقیقه

حمام های ویکتوریایی: عصر ویکتوریا عصر نوآوری های تکنولوژیکی بزرگ همراه با استانداردهای بهداشتی و ایمنی وحشتناک بود. جای تعجب نیست که افرادی که به فرزندانشان اجازه می دادند توسط ماشین آلات در کارخانه ها خراب شوند، خانه های امنی هم نداشتند. مردم از لوله‌های سربی آب می‌نوشیدند، در ساختمان‌های خود آزبست می‌گذاشتند و حمام‌های خود را به تله‌های مرگ وحشتناک تبدیل می‌کردند. تازه های مجله گفتنی را از دست ندهید.

زندگی قبل از آب گرم باید بسیار تیره و تار بوده باشد، و شما به سختی می توانید ویکتوریایی ها را به خاطر خواستار راه حل آسان برای حمام های یخی که شامل استفاده از اجاق گاز نمی شد سرزنش کنید. با این حال، یکی از راه‌حل‌هایی که آن‌ها به آن دست یافتند، گاهاً کشنده بود.

به جای گرم کردن آب به طور جداگانه و لوله کشی آن به حمام، خود وان گرم می شود، تقریباً به همان روشی که یک قابلمه را گرم می کنید. در سال 1868، سیستم گرمایش آبفشان در بریتانیا توسط بنجامین وادی موگان اختراع شد – این مشعل گازی را می‌توان مستقیماً در زیر حمام نصب کرد تا مردم بتوانند مستقیماً آب را گرم کنند.

حمام های ویکتوریایی:

حمام های ویکتوریایی2

کسانی از ما که دارای عقل سلیم هستند ممکن است بلافاصله مشکلات این سیستم را پیش بینی کنند، که به طور بالقوه می تواند به دمای سوزان برسد یا حتی کسی را زنده بجوشاند.

حمام ها می توانند بسیار داغ شوند و دود گاز ایجاد شده توسط مشعل نیز می تواند خطرات جدی ایجاد کند. به عنوان مثال ، یک داستان از اخبار عصر ادینبورگ در سال 1888، داستان مردی را بازگو می کند که به نظر می رسید در حمام خود بر اثر دود گاز خفه شده و بیهوش به داخل حمام افتاده است. در حالی که از حال رفته بود، او مانند خرچنگ زنده زنده جوشانده شد. وقتی او را کشف کردند، نه تنها آب حمام در حال جوشیدن بود، بلکه لوله های حمام نیز آب شده بودند.

حمام های ویکتوریایی و صابون های سمی

حمام های ویکتوریایی 1

حمام های ویکتوریایی: جدای از لوله کشی و گرمایش خطرناک، حمام ها در انگلستان دوره ویکتوریایی اغلب مملو از محصولات آرسنیک بودند. به دلایل مختلف، مردم قرن 19 به طور کلی عاشق قرار دادن آرسنیک در همه چیز بودند – از جمله صابون. آرسنیک سایه دلپذیری از سبز تولید می کرد که در آن زمان بسیار مد بود و از محصولات زیبایی بر پایه آرسنیک برای سفید کردن پوست استفاده می شد. اگرچه مردم در دهه 1860 متوجه شده بودند که چیزی با پودر خطرناک وجود دارد، اما آرسنیک تا سال 1903 در بریتانیا کنترل نشده بود.

برخی از محصولات حتی با ضمانت‌های ایمنی مورد تایید پزشک عرضه شدند. با توجه به مجموعه Wellcome ، صابون آرسنیک دکتر مک‌کنزی حاوی دوز «کاملاً بی‌ضرر» آرسنیک برای تقویت پوستی سالم است، ادعایی که با توجه به اینکه مسمومیت با آرسنیک می‌تواند باعث ضایعات پوستی و همچنین مرگ شود، به‌ویژه خنده‌دار/هولناک است. . متأسفانه، خطرات حمام ویکتوریایی به همین جا ختم نشد.

توالت های وحشتناک

حمام های ویکتوریایی3

اگرچه قرن نوزدهم در واقع زمان پیشرفت های بزرگی از نظر بهداشت بود، لوله کشی و سیستم های فاضلاب اوایل دوره ویکتوریایی چیزهای زیادی را رها کرد. فاضلاب رودخانه تیمز در لندن را پر کرده بود و مردم برای دفع زباله های خود به چاه های فاضلاب متکی بودند. متأسفانه، دفع زباله فقط منزجر کننده نبود، بلکه به دلیل تجمع گازهای انفجاری می تواند بسیار خطرناک باشد. در لندن، آتش گرفتن حفره های شهر غیرعادی نبود.

آبگیرهای خانه‌های مردم اغلب در زیرزمین قرار داشتند، جایی که امید می‌رفت بو از فاصله‌ای دور از بوییدن به دام بیفتد. توالت روی اتاقک بدبو قرار می گیرد و هر چه فقیرتر باشید زباله ها به محل زندگی شما نزدیک تر می شوند. نگه داشتن شمع ها یا لامپ های گازی در مجاورت محرمانه می تواند کمی قمار باشد. در خانه های برخی از افراد، تجمع متان و سولفید هیدروژن گهگاه باعث انفجار خود به خود توالت می شود.

سرب در همه جا

حمام های ویکتوریایی4

حمام های ویکتوریایی: سرب نرم و انعطاف پذیر در طول تاریخ، از جمله در دوران رومیان و دوران ویکتوریا، ماده مورد استفاده برای ساخت لوله بوده است. همانطور که توسط The New Statesman گزارش شده است، زمانی این فلز مفید آنقدر در همه جا وجود داشت که کلمه “لوله کشی” در واقع از “plumbum”، کلمه لاتین برای سرب، مشتق شده است.

برای همه چیز از رنگ گرفته تا لوله‌ها، لحیم کردن چیزهایی مانند مخزن توالت و دیوارها استفاده می‌شد – اگر می‌خواهید حمام خود را ضد بمب‌گذاری کنید عالی است اما اگر می‌خواهید سالم بمانید خوب نیست.

متأسفانه، قرار گرفتن در معرض سرب می‌تواند فلج‌کننده باشد – خوردن آن یا استنشاق بخار آن می‌تواند به سیستم عصبی و حتی ضریب هوشی شما آسیب برساند و در نهایت در دوزهای کافی (از طریق سازمان بهداشت جهانی) شما را خواهد کشت. در اواخر دوره ویکتوریا، زمانی که محیط های آلوده به سرب و به ویژه آب اشباع شده از سرب مردم را بسیار بیمار می کرد، مردم شروع به پنبه کردن این واقعیت کردند.

به عنوان مثال، در شفیلد در سال 1889، لوله‌های سرب و آب آشامیدنی آلوده به سرب باعث مسمومیت دسته‌جمعی شدند. به طور مشابه در ایالات متحده، لوله های آب گرم سربی به عنوان عامل بیماری های جدی در فیلادلفیا شناسایی شد.

در حالی که اثرات سرب بر انسان در طول قرن نوزدهم به خوبی ثبت شده بود، برای ویکتوریایی‌ها بسیار راحت بود و لوله‌های سربی تا قرن بیستم در ایالات متحده متوقف نشدند. سرب در مقیاس وسیعی در ایالات متحده و بریتانیا مورد استفاده قرار گرفت که امروزه لوله‌ها هنوز حذف می‌شوند.