جادو و دعانویسی واقعی است؟ باورتان می شود چه کسانی بیش تر مراجعه می کنند؟!

همه چیز درباره رمالی،فالگیری و دعا نویسی در ایران

بر اساس آخرین آماری که در سال 93 وزارت بهداشت در خصوص مراجعه افراد به جادو و دعانویسی، رمال ها، فالگیرها و دعانویسان منتشر کرد، ۱۰ درصد از جمعیت کشور،طی یک سال نزد افراد غیر متخصص و بی صلاحیت، مانند دعانویس و رمال رفته اند.

آمارها نشان می داد ۶۸ درصد از دختران در فاصله سنی ۱۸ تا ۲۶ سال، دست کم یک بار به فالگیر و جادو و دعانویسی مراجعه کرده اند. ۵۰ درصد،چندین بار مراجعه کرده اند و ۸۳ درصد از دانشجویان، حرف های فالگیران و جادو و دعانویسی را تصدیق کرده و با اعتقاد به سراغ آنها رفته اند.

این مطالعه ملی با کمک ۳ هزار روانشناس و 8 هزار نفر از جامعه آماری مورد بررسی قرار گرفت. آماری که نشان داد، بیش از هفت و نیم میلیون نفر ایرانی، سال 93 مشتری جادو و دعانویسی بوده اند.

چه کسانی بیشتر مراجعه می‌کنند؟

دکتر مرتضی پدریان، آسیب شناس اجتماعی در پاسخ به این سوال که چه اشخاصی با کدام ویژگی های شخصیتی بیشتر به رمال ها و دعانویسان مراجعه می‌کنند؟ به نسل فردا می گوید:به نظر می‌‌رسد معمولا زنان بیش از مردان به این افراد مراجعه می کنند.

همچنین تحقیقات نشان می دهد که به لحاظ طبقاتی، طبقات پایین و طبقات مرفه جامعه، بیشتر به رمال‌ها و دعانویسان مراجعه می کنند و طبقه متوسط جامعه،کمتر! افراد با نگرش‌های سنتی نیز میزان مراجعه بالاتری دارند و افراد تحصیل نکرده و بیسواد نیز گرایش بیشتری به این پدیده نشان می‌دهند.
دلایل گرایش به رمالی دکتر پدریان در ارتباط با دلایل گرایش و مراجعه افراد به رمال ها و دعانویسان می گوید: مبحث گرایش افراد به سحر، جادو، دعا، کف بینی و فال پیش گویی سرنوشت و … پیشینه ای تاریخی دارد؛ تا جایی که آگوست کنت، پدر علم جامعه شناسی نیز در ارتباط با سیر تحول تاریخ بشر و در برخی از مراحل به این گرایش اشاره می کند.

بازخوانی ذهن افرادی که متمایل به این موارد هستند، نشان می‌دهد که این افراد به برخی از اشیا و نیروها از این باب که بر سرنوشت آنها تاثیرگذارند، اعتقاد دارند. مثلا برخی اعتقاد به ارتباط با اجنه دارند و معتقدند اجنه در فرآیند شکل گیری آینده آنها، مسائل و مشکلات آنها و بیماری های آنها تاثیر گذارند و ارتباط با اجنه می تواند منجر به رفع برخی از این مشکلات و بیماری ها شود!

گرایش به جادو ، دعا و مراجعه به رمال ها بیشتر در میان دختران جوان وجود دارد که موانع ازدواج خود را عاملی ماورایی می دانند که سبب شده به اصطلاح بخت آنان بسته شود و موفق به تشکیل خانواده نشوند. شاید به این دلیل است که مراجعه دختران جوان در این جامعه آماری، بیش از بقیه باشد.
این آسیب شناس اجتماعی در ادامه افزود: اینکه فرد اعتقاد به همراه داشتن فلان سنگ، دعا و … دارد و آن را عاملی مثبت در زندگی خود که رفع کننده مشکلاتش است، تلقی می کند، ناشی از پدیده “جان پنداری” اشیا و نیز اعتقاد به نیروهای ماورایی است.

نابرابریِ منابع در رسیدن به اهداف، افراد را دچار استیصال می کند

این افراد هستند که تصورشان بر این است که دعانویس، رمال و کف بین می توانند زندگی آنها را تغییر دهند. وقتی در ذهن فرد، تقدیرگرایی حاکم شود و افراد خود را در شکل گیری فرآیند زندگی و فرآیند حرکتی آینده موثر ندانند، به این سمت گرایش پیدا می کنند.

دلیل دیگر این است که انسان ها به دلیل عدم دسترسی به تمامی متغیر ها در زندگی با شکست هایی رو به رو می شوند؛عدم توفیق در غلبه بر موانع سبب می شود افراد تصور کنند یک عامل بیرونی، عامل شکست آنان است؛ بنابراین برای رهایی از این شکست، سعی می کنند از لحاظ روانی نیز متوسل به یک عامل بیرونی شوند.

از طرفی اعتقاد بیش از حد به اینکه عوامل مافوق طبیعی،چرخه زندگی انسان را می چرخاند نیز می تواند مسبب گرایش به رمال ها و دعانویسان شود. این افراد اگر چه معتقد به نیروی لایزال الهی هستند، اما بر این اعتقادند که برای رسیدن به نقطه لایزال، باید واسطه داشته باشند که این اعتقاد سبب مراجعه آنان به دعانویسان می شود.

وجه اشتراک تمامی این افراد این است که علت و معلول ها را در دل خود اجتماع نمی بینند و در قدرت های مافوق طبیعی می یابند. اگر فرد به جای اعتقاد به تقدیرگرایی، دلایل اصلی شکست اقتصادی‌اش را ارزیابی کند و متوجه شود که شکست او به دلیل عدم نیازسنجی در بازار اقتصادی، در نظر نگرفتن سلیقه مخاطبین و مصرف کنندگان و … بوده، هیچگاه برای شکست اقتصادی خودش به رمال مراجعه نمی کند.

ناامیدی و استیصال، دلیل اصلی گرایش افراد به این پدیده است؛ اینکه افراد وقتی از تمامی عوامل دیگر مستاصل می‌شوند، به رمال و دعانویس مراجعه می‌کنند.بنابراین گرایش هشت میلیونی افراد جامعه ما به دعانویسان و رمالان، بیش از همه نشان از یک جامعه تقدیر گرا، مستاصل و ناامید است.

یاس و نا امیدی جامعه گرایش به خرافه گرایی را افزایش می دهد

امان الله قرایی مقدم، جامعه شناس در باره گسترش رمالی و دعا نویسی در جامعه به فرارو می‌گوید: زمانی که جامعه دچار یاس و نا امیدی می‌شود، امکان دستیابی به آرزو و آمال و هدف‌ها وجود ندارد و مردم خودشان را در مقابل رسیدن به اهداف شان عاجز می‌بینند، تقدیری فکر می‌کنند. در چنین شرایطی خرافه گرایی و رمالی گسترش پیدا می‌کند.

او ادامه داد: جامعه شناسانی همچون مارکس معتقد بودند که این انسان‌ها هستند که تاریخ را می‌سازند، یا گوردون چایلد مورخ و انسان شناس بزرگ می‌گفت که انسان خود را می‌آفریند. در چنین موقعیتی وقتی که انسان خود را ضعیف بشمارد، مسلم است که خرافه گرایی، فال بینی، دعا نویسی، رمالی، شمن پرستی، توتم پرستی افزایش می‌یابد.

البته این جامعه شناس معتقد است که این خرافه گرایی ریشه در تاریخ بشر دارد.

طبق گفته قرایی مقدم، انسان‌های اولیه برای در امان ماندن از بلایای طبیعی به خرافه گرایی رسیدند. در آن دوره، عده‌ای مدعی شدند که تونایی در اختیار گرفتن نیرو‌های خیر و شر را دارند. این خرافه گرایی و رمالی از آن پس ادامه پیدا کرد و هنوز هم در بسیاری از نقاط جهان وجود دارد. به شکل مثال شمن پرستی در آفریقا هنوز دیده می‌شود.

او در مورد رمالی در هم ایران می‌گوید: به طبع در کشور ما نیز به دلیل شرایط خاص و پرمشکلی که حاکم است، خرافه گرایی و رمالی افزایش پیدا کرده است.