راز راه رفتن خنده دار کبوترها: اگر تا به حال به نحوه راه رفتن کبوترها روی زمین دقت کرده باشید، حتما متوجه راه رفتن بامزه آنها شده اید که مدام سر خود را به جلو و عقب تکان می دهند در حالی که پاهای کوتاه و کوچکی نسبت به بدن چاقشان دارند!
همه این عوامل به جذابیت راه رفتن عجیب او می افزاید، که ما را وادار می کند تا در مورد دلیل پشت آن تعجب کنیم!
راز راه رفتن خنده دار کبوترها:
راه بهتری برای دیدن
راز راه رفتن خنده دار کبوترها: به نظر می رسد بسیاری از پرندگان دیگر، مانند کلاغ ها و مرغ ها، هنگام راه رفتن سر خود را به روشی مشابه تکان می دهند.این رفتار پرندگان برای مدت طولانی پرنده شناسان را متحیر کرده است. این رفتار جالب برای اولین بار توسط یک تیم در سال 1978 مورد مطالعه قرار گرفت.
در تلاش برای یافتن پاسخ، تیمی از دانشگاه کوئینز در کانادا آزمایشی دقیق برای یافتن دلیل تکان دادن سر کبوترها هنگام راه رفتن انجام دادند. محققان یک جعبه چهار طرفه از پلکسی گلاس طراحی کردند و یک واکر حمام در آن قرار دادند. سپس متوجه می شوند که کبوترها مدام روی دستگاه راه می روند.
این تلاش ها بیهوده نبود، اما دانشمندان دریافتند که کبوترها به دلایل زیادی هنگام راه رفتن سر خود را تکان می دهند.
اولین نتیجه گیری آنها این است که کبوترها هنگام راه رفتن اصلا سر خود را تکان نمی دهند!
راز راه رفتن خنده دار کبوترها: این ممکن است گیج کننده به نظر برسد، اما پس از مطالعه حرکت کبوترها، مشخص شد که می توان آن را به دو مرحله تقسیم کرد: “فشار” و “مرحله انتظار”.
در مرحله اول، مرحله «تراست»، کبوترها سر خود را به جلو می برند. سپس در مرحله «انتظار»، کبوترها بدن خود را به جلو حرکت می دهند.
هنگامی که کبوترها از مرحله هل دادن به مرحله انتظار حرکت می کنند، بدن آنها به جلو حرکت می کند، اما سر آنها ثابت می ماند.
اساساً کبوترها به بدن خود زمان کافی برای رسیدن به سر خود می دهند، آنها هرگز سر خود را به سمت عقب حرکت نمی دهند.
برای ما انسان ها، توانایی بصری برای پردازش دامنه حرکاتی که راه رفتن پرندگان، به ویژه کبوترها را تشکیل می دهد، نداریم. به این دلیل که سرعت حرکت کبوترها سریع است و چشم انسان نمی تواند فراوانی و تفاوت حرکات را متوجه شود.
تثبیت کننده نوری در حین حرکت
راز راه رفتن خنده دار کبوترها:راز راه رفتن خنده دار کبوترها: به طور متوسط، یک کبوتر هنگام راه رفتن، پنج تا هشت بار در ثانیه سر خود را «کوبنده» می کند، که به اندازه کافی سریع است که مغز ما با رویداد واقعی و حرکات فردی برخورد نمی کند، بلکه آن را به عنوان تکان دادن سرش در حین راه رفتن درک می کند.
انسان ها برای پردازش واضح اطلاعات بصری باید خود را در فضا لنگر بیاندازند. همچنین، هر حیوان انیماترونیک در جهان باید روشی برای تثبیت نوری برای مقابله با عدم تطابق دید حرکتی ابداع کند. کبوتر نیز به نوبه خود سر خود را تکان می دهد تا دنیای اطراف خود را تثبیت کند.
