ویروس ماربورگ یک تب خونریزی دهنده ویروسی است، همان نوع بیماری که ابولا به آن تعلق دارد، اما حتی کشنده‌تر است و از هر ۱۰ مبتلا ۹ نفر را میکشد. با تازه های پزشکی از مجله اینترنتی گفتنی همراه باشید.
ویروس ماربورگ
بیماری ویروسی ماربورگ یک بیماری نادر اما اغلب کشنده است. گاهی در برخی مناطق آفریقا شیوع پیدا میکند. این بیماری از طریق تماس با مایعات بدن خفاشهای آلوده یا افراد مبتلا منتقل میشود. علائم این بیماری شامل تب، سردرد، بثورات پوستی، استفراغ، خونریزی و گیجی است. اگر در معرض ویروس ماربورگ قرار گرفتهاید و علائمی دارید، فوراً به پزشک مراجعه کنید.
ویروس ماربورگ که از خویشاوندان ابولا است یکی از کشنده ترین و غیرقابل درمان‌ترین پاتوژن‌های بیماری‌زا در جهان است این هفته در روآندا کشتار کرد و جان ۸ نفر را گرفت.
این ویروس باعث میشود افراد از منافذ خود دچار خونریزی شوند و از هر ۱۰ مبتلا ۹ نفر را میکشد. از سوی دیگر اغلب کارکنان بهداشتی را در معرض خطر مستقیم انتقال ویروس از طریق مایعات بدن آلوده قرار می‌دهد{در روآندا اغلب کارکنان آلوده شده و قربانی شده‌اند} و جزو ۳۰ ویروسی است که حدس زده میشود جزو همه گیری آینده باشد.
شیوع این بیماری معمولاً در مناطقی رخ می‌دهد که مردم از طریق ورود به معادن یا غارهایی که حیوانات در آن زندگی می‌کنند در معرض خفاشهای میوه قرار گرفته که به طور طبیعی ویروس را در خود جای داده‌اند.
در مجموع در این کشور آفریقایی ۲۶ مورد تایید شده دارد، اگرچه تصور میشود حدود ۳۰۰ مورد به دلیل تماس با بیماران شناخته شده در معرض خطر هستند.
علائم بیماری ویروس ماربورگ چیست؟
علائم بیماری ماربورگ در دو مرحله رخ می‌دهد. در مرحله اول علائم به مدت پنج تا هفت روز طول میکشد و شامل موارد زیر است:
تب
لرز
سردرد شدید
سرفه
درد عضلانی یا مفصلی
گلودرد
بثورات پوستی. این بثورات ممکن است نواحی برجسته و مسطح (ماکولوپاپولار) داشته باشند.
ممکن است برای یک یا دو روز کمی بهتر شوید، سپس علائم دیگر شروع می‌شوند. مرحله دوم علائم می‌تواند شامل موارد زیر باشد:
درد شکم یا قفسه سینه
استفراغ
اسهال
سرگیجه
کاهش وزن ناخواسته
مدفوع یا استفراغ خونی
خونریزی از بینی، دهان، چشم‌ها یا واژن
گیجی
آیا می‌توان از ماربورگ پیشگیری کرد؟
سازمان‌های بهداشت برای کنترل شیوع ویروس ماربورگ با نظارت بر موارد جدید و اتخاذ اقدامات احتیاطی برای حفظ ایمنی کادر درمانی هنگام مراقبت از افراد مبتلا به MVD تلاش می‌کنند، از شیوع بیشتر آن جلوگیری کنند. اقداماتی که می‌توانید انجام دهید شامل موارد زیر است:
– هنگام مراقبت از فرد مبتلا به MVD از تجهیزات محافظتی (مانند ماسک، عینک، پیش‌بند و دستکش) استفاده کنید. از تماس با مایعات بدن آن‌ها خودداری کنید و پس از تماس، حتی اگر دستکش پوشیده‌اید، دستان خود را بشویید.
– از کاندوم استفاده کنید یا تا زمانی که آزمایش‌ها تأیید نکنند که ویروس در مایع منی شما (یا شریک جنسی‌تان، اگر او به MVD مبتلا بوده) وجود ندارد، رابطه جنسی نداشته باشید. حتی اگر احساس بهتری دارید، ویروس می‌تواند برای مدت طولانی در مایع منی زنده بماند. البته شواهدی مبنی بر ماندگاری طولانی ویروس در مایعات واژینال وجود ندارد.
– از تماس با هر چیزی که ممکن است با مایعات بدن آلوده تماس داشته باشد، خودداری کنید. تا زمانی که آزمایش‌ها تأیید نکنند که ویروس در مایع منی وجود ندارد، تماس نداشته باشید.
– از تماس با بدن فردی که از MVD فوت کرده، خودداری کنید یا اگر مجبور به تماس هستید از تجهیزات محافظتی استفاده کنید.
– از تماس با خفاش‌ها و پستانداران و مکان‌هایی که آن‌ها زندگی می‌کنند، خودداری کنید که شامل غارها و معادن میشود.
– گوشت حیوانات وحشی را مصرف نکنید.
– اگر اخیراً از سفری به مکانی که شیوع ویروس ماربورگ در آن رخ داده بازگشته‌اید، به مدت ۲۱ روز علائم خود را بررسی کنید. اگر علائمی دارید، فوراً به پزشک مراجعه کنید.
– اگر احتمال می‌دهید که ماربورگ دارید، از دیگران دوری کنید.
چه انتظاری باید داشته باشم اگر به بیماری ویروس ماربورگ مبتلا شوم؟
اگر به MVD مبتلا شدید، باید از بودن در اطراف دیگران خودداری کنید. کادر درمان و دیگر افرادی که از شما مراقبت می‌کنند باید اقدامات احتیاطی خاصی را انجام دهند که شامل پوشیدن لباس‌ها و تجهیزات محافظتی (مانند ماسک، دستکش، عینک و پیش‌بند) و ایزوله کردن شما از دیگران است. شما نیاز به نظارت دقیق برای پیشگیری از عوارض تهدیدکننده زندگی نیاز دارید.
حتی پس از بهبودی، ممکن است اثرات طولانی‌مدت داشته باشید که شامل موارد زیر است:
– مشکلات حافظه و تفکر
– پوسته‌پوسته شدن پوست
– خستگی
– درد عضلانی
– ریزش مو
ویروس همچنین می‌تواند برای مدت طولانی پس از بهبودی در مایع منی زنده بماند. هنگام داشتن رابطه جنسی از کاندوم استفاده کنید تا از انتقال ویروس به شریک خود جلوگیری کنید.
آیا امکان مرگ با ویروس ماربورگ وجود دارد؟
ماربورگ معمولاً کشنده است، اما برخی از افراد زنده مانده‌اند. میانگین نرخ مرگ‌ومیر حدود ۸۰ درصد است. نرخ مرگ‌ومیر در طول شیوع‌ها تفاوت زیادی دارد و از ۲۳ درصد تا ۹۰ درصد متغیر است.
چه زمانی باید به اورژانس مراجعه کنم؟
اگر علائم بیماری جدی دارید، فوراً به اورژانس مراجعه کنید، از جمله:
– تب بالا (بیش از ۱۰۳ درجه فارنهایت یا ۴۰ درجه سانتی‌گراد)
– خونریزی غیرمعمول
– سردرد شدید
– درد قفسه سینه یا شکم
– گیجی یا تغییرات ذهنی
ویروس ماربورگ یک تب خونریزی دهنده ویروسی است، همان نوع بیماری که ابولا به آن تعلق دارد، اما حتی کشنده‌تر است.
بیماران مبتلا اغلب «شبح‌مانند» می‌شوند و چشم‌های عمیق و چهره‌های بی‌اظهری در خود ایجاد می‌کنند. این معمولاً با خونریزی از دهانه‌های متعدد – از جمله بینی، لثه ها، چشم‌ها و واژن همراه است. مانند ابولا، حتی اجساد مرده نیز می‌توانند ویروس را به افرادی که در معرض مایعات آن قرار دارند منتقل کنند.
علائم اولیه این بیماری شامل سردردهای شدید، دردهای عضلانی، تب، اسهال، خستگی معده درد و استفراغ است. از آنجایی که مراحل اولیه عفونت ویروس ماربورگ شبیه سایر شرایط است، این به عامل بیماری زا زمان می دهد تا قبل از اینکه مقامات زنگ خطر را به صدا درآورند، گسترش یابد.
هنگامی که عفونت رخ می‌دهد، ویروس سیستم ایمنی بدن را هدف قرار می‌دهد، که به طور معمول برای محافظت در برابر عوامل بیماری زا عمل میکند. این عفونت باعث میشود که سیستم ایمنی بدن به درستی فعال نشود و به ویروس اجازه انتشار بدون کنترل را بدهد.
معمولاً، حدود روز پنجم پس از عفونت، بیماری به آنچه پزشکان به عنوان “مرحله اولیه اندام” توصیف می‌کنند، پیشرفت میکند.
در این مرحله، بیمار ممکن است دچار خونریزی از چشم، التهاب در اطراف بدن، و تورم قابل مشاهده در اطراف بدن خود شود – معمولاً در پاها، مچ پا و پاها. بیماران اغلب در عرض هشت یا نه روز پس از ظهور اولین علائم خود می‌میرند. این ویروس برای اولین بار در سال ۱۹۶۷ در آزمایشگاه ماربورگ آلمان کشف شد و آن را به محموله میمون سبز آفریقایی نسبت دادند.
