داستان ضرب المثل جمع کن کاسه کوزه تو که قطعن نمی دونی!

سارا محبی19 آبان 1402آخرین بروزرسانی: 3 آذر 1402

1 زمان تقریبی مطالعه 4 دقیقه

داستان ضرب المثل جمع کن کاسه کوزه تو: هر ضرب المثلی که در هر فرهنگی استفاده می شود ریشه ای قدیمی و جالب دارد که کمتر کسی با آن آشناست. در این مطلب قصد داریم داستان جالب یکی از قدیمی ترین ضرب المثل های ادبیات فارسی با عنوان حکایت حکایت جمع کن کاسه کوزه تو را برایتان بازگو کنیم.

داستان ضرب المثل جمع کن کاسه کوزه تو

در قدیم برای قمار بازی علاوه بر خانه هائی که در آن قمار راه می انداختند مکانهای مثل خرابه ها و پشت دروازه های شهر و روی پشت بام حمامها و جاهای کم رفت و آمد سفره هائی برای این کار گشوده میشد و گرداننده قمار را کاسه کوزه دار می گفتند.

خیلی جالبه: اگر این نشونه ها رو داری همه جذبت میشن و تحسینت می کنن!

کاسه کوزه سمبل این حرفه بشمار میرفت.
غرض از کاسه ظرفی بود که از هر یک تومان بُرد، یک قران سهم گرداننده یا قمار خانه دار در آن انداخته میشد یعنی یک دهم مبلغ بُرد و کوزه نیز گلدان دهن باریک یا کوزه کوچکی بود که تاس را در آن ریخته و تکان داده و روی بساط می انداختند تا از یک تا شش چه رقمی بنشیند.

در کنار کاسه کوزه دار و قمار بازها اشخاصی نیز بودند که به آنها جیزگر می گفتند یعنی پول قرض بده. به کسانی که باخته و همچنان اصرار به بازی داشتند.
این جیزگرها نزولی برابر تومان به تومان قرض می دادند.

که البته اصطلاح جیز شد یا جیز میشی از همین جا آمده در واقع به معنی سوزاندن طرف که وقتی از جوش و خروش و هیجان بازی بیرون می آمدند میفهمیدند که چه بلائی سرشان آمده است.
و البته هنگامی که کار به دعوا و چاقو کشی و چوب و چماق میرسید، آژان و پاسبان پست سر رسیده و به بساط قماربازها حمله ور می شدند و اول کار آنها این بود که با لگدی کاسه و کوزه و بساط داخل سفره را به کناری پرت کرده و با گفتن جمع کن کاسه کوزه تو، همه لات و لوتها و اراذل را ریسه کرده و به کلانتری محل می بردند.

از دست ندهید: تصاویر کوروش کبیر در باشگاه بدنسازی مدرن

عکس قماربازهای دوره‌گرد عصر قاجاریه

ضرب-المثل-جمع-کن-کاسه-کوزه-تو-قماربازهای-تهران

قماربازی در دوره قاجاریه بسیار رایج بوده است و با اینکه جامعه ایران کاملا سنتی بوده، این تفریح، تفریحی کاملا عادی به شمار می‌رفته است. در تصویر تاریخی امروز، عکسی از قماربازی مردم تهران در سال ۱۲۷۴ را ببینید.

در دوران قاجار شیوه زیست مردم بسیار سنتی بود، اما ظاهرا در مورد قماربازی تساهل و تسامح وجود داشت؛ تا جایی که بسیاری از ثروتمندان در برخی شب‌های سال تا صبح مشغول قماربازی می‌شدند.

عبدالله مستوفی دولتمرد مشهور عصر قاجار در کتاب خاطراتش چنین می‌نویسد: «به جز مقدسینی که قبل از افطار راهی مسجد می‌شدند و آنها که دم صبح هم همین کار را می‌کردند، دسته سومی هم بودند که شب را به قمار صبح می‌کردند و می‌گفتند اگر به این سرگرمی مشغول نشوند، ناچارند بخوابند و روز دیگر خواب نمی‌روند و روزه برای آنها مشکل خواهد شد.» بنا به روایت مستوفی قمار بازی یک سرگرمی عادی بود!

شما می توانید داستان ها، پازل ها و تست های شخصیت شناسی بیشتر را در بخش سرگرمی مجله گفتنی مشاهده و مطالعه کنید. در صورت تمایل آنها را با دوستان خود به اشتراک بگذارید.

در اینجا ما قصدمان این است تا مجموعه داستانهای کوتاه و حکایتهای پندآموز را با شما دوستان گرامی به اشتراک بگذاریم .

روابط عاشقانه اسطوره کنگ فو و علاقه بیش از اندازه او به زنان+ عکس

حکایت چیست؟

حکایت نوعی از داستان کوتاه است که در آن درس یا نکته‌ای اخلاقی نهفته است. این درس یا نکته بیشتر در پایان حکایت بر خواننده آشکار می‌شود. شخصیت‌های حکایت حیوانات یا اشیای بی‌جانند. زمانی که حیوانات شخصیت حکایتند، مانند انسان‌ها سخن می‌گویند و احساسات انسانی از خود نشان می‌دهند. یکی از بهترین نمونه‌های حکایت در زبان فارسی را می‌توان در کلیله و دمنه دید.

حکایت‌ها معمولاً طوری نوشته می‌شوند که خواننده به سادگی آن‌ها را درک کند. ادبیاتی را که در حکایت‌ها به کار برده می‌شود، ادبیات تعلیمی می‌نامند.

برخی حکایت‌ها از نسلی به نسل دیگر بازگو می‌شود. بیشتر در حکایت با استعاره از اشیا یا حیوانات، نابخردی انسان در رفتار و منشش به وی نشان داده می‌شود. گاهی حکایت آکنده از طنز یا هزل است.