بیوگرافی و جدیدترین عکس رضا رویگری بازیگر کیان ایرانی و پسر خارجی اش!

سارا محبی23 دی 1402آخرین بروزرسانی: 25 بهمن 1402

0 زمان تقریبی مطالعه 5 دقیقه

رضا رویگری دریک ویدیوی تازه منتشر شده در فضای مجازی از تنهایی و پسرش گفت و صحبتهای احساسی او مورد توجه بسیاری از کاربران قرار گرفت. در فرهنگ و هنر مجله گفتنی درد و دل رضا رویگری بازیگر کیان ایرانی را ببینید. با بخش فرهنگ و هنر مجله اینترنتی گفتنی همراه باشید.

رضا رویگری بازیگر معروف و خواننده سرود ایران ایران بازهم در صدر اخبار قرار گرفت و در ویدیویی از زندگی خانوادگی و پسرش چنین گفت:

ده دوازده سال که پسرم رو ندیدم و دلم هم براش تنگ شده، پسر گل و دوست داشتنی و خیلی هم من رو دوست داره و من هم دوستش دارم و خارج از کشور هستند، بابا خیلی دلم برات تنگ شده، عزیز دلم، بیاید دیگه من کسی رو ندارم جز خدا و کسانی که دور و بر من هستن که کمکم می کنند که اونها رو خدا برام فرستادند.

خیلی جالبه از دست ندین: عکس خانوم بزرگ 62 ساله و خانوم کوچیک 54 ساله بیرون سریال پس از باران

رضا رویگری و پسرش کیارش

رضا رویگری و پسرش

این مطلب هم جالبه: عکس های جدید پارک مین یونگ در سریال جومونگ 3 + بیوگرافی

بیوگرافی رضا رویگری

رضا رویگری بازیگر و خواننده کشورمان متولد 6 دی 1325 در تهران می باشد. تنها فرزند خانواده بوده و یک پسربه نام کیارش دارد و دارای یک نوه دختر است.

رضا رویگری بازیگر نقش کیان متأسفانه در دی ماه 1392 دچار سکته مغزی و به دنبال آن ویلچر نشین شد و چندی پیش ویدیویی از او در خانه سالمندان منتشر شد که احساسات بسیاری از مردم را جریحه دار کرد. خواننده سرود ایران ایران بعد از حضور چند هفته ای خود در سرای سالمندان بالاخره با کش و قوس های فراوان راهی خانه خود شد. رضا رویگری در فیلم های مختلفی مانند مختارنامه، معصومیت از دست رفته، بوتیک، هرماس، اخراجی ها و… بازی کرده است.

ازدواج رضا رویگری با فرشته میرهاشمی همسر اول و سابق

در سال ۱۳۹۰ میر هاشمی می‌گوید‌: از بچگی درس خواندن را خیلی دوست داشتم. اولین آموزگار زندگی‌ام مادرم بود که درس عشق و ایثار را از او گرفتم. از پنج سالگی به مدرسه رفتم. از ۱۴ سالگی تدریس را آغاز کردم و بدین گونه کمک مادرم هم بودم. تحصیلات دانشگاهی‌ام براساس «سازندگی» بود. از «ساختمان سازی» به «شهرسازی» و بعد به «انسان سازی» رسیدم. فوق لیسانس معماری از دانشگاه تهران، فوق لیسانس شهرسازی و دکترای روان شناسی را از کالیفرنیا گرفتم.

در تمام سال‌های تحصیلم کار کردم و درس خواندم و برای «سازندگی» خودم قدم برداشتم. مقصدم در زندگی «تاثیرگذاری» و «سازندگی» در زندگی انسان‌ها بوده است. به همین خاطر با علاقه‌ای که به مردم داشتم و با ایمان به انسان‌ها و گوهر وجود و توانایی‌هایشان در سال ۱۳۶۸ برنامه‌های آموزشی تجربی «بنیان» را پایه‌گذاری کرده و به تدریج «متد بنیان» را جهت «موفق و موثر بودن در زندگی» و تنظیم رابطه با خود و دیگران طرح کردم و در برنامه‌ها، دوره‌ها و سمینارهای بنیان ارائه دادم. «متد بنیان» تکنیک ساده‌ای را در اختیار شخص قرار می‌دهد که در مراجعه با هر پدیده‌ای نسبت به برداشت‌ها و رفتارهای خود آگاه بوده و به آن‌ها احاطه داشته باشد و با تمیز و تشخیص، با حال و احوال روحیه سازنده، اقدام سازنده‌ای را انتخاب کرده تا نتیجه مطلوب را ایجاد کند.

بنیان، اولین برنامه آموزشی تجربی جهت رشد و موفقیت در خارج از کشور در ایران می‌باشد. در مدت ۲۲ سال گذشته عده بسیار زیادی در برنامه‌ها و در کشورهای مختلف شرکت کرده‌اند. در حال حاضر کارم در ایران متوقف شده است که امیدوارم با نیت خیری که مسئولان در این مورد دارند برنامه‌هایم در ایران تدوین شده ارائه گردد. ایمان دارم که خیری در پیش است و به این پدیده هم خوشامد می‌گویم.

پدرم در تجریش باغبان بود و من تنها پسر او. وقتی که بچه بودم نقاشی می‌کردم. در کوچه پس کوچه‌های خلوت تجریش به همراه دوستانم این کار را انجام می‌دادم. از زمانی که در دوران کودکی به سینما بهار تجریش می‌رفتم به سینما و هنرپیشگی علاقه‌مند شدم. پدرم مخالف هنرپیشه شدن من بود، حتی می‌گفت نقاشی هم نباید بکشی. وقتی رضایت پدر را به دست آوردم، سر از تئاتر در آوردم. آن زمان تازه به دبیرستان راه یافته بودم.

نمایشی داشتیم در رابطه با تعزیه امام حسین(ع). وقتی پدرم آمد نمایش مرا دید (البته از دور که من نبینمش… نمی‌دانم چه کسی به او خبر داده بود که من دارم نمایش بازی می‌کنم.) ناراحت نشد و گفت این‌ها مطرب نیستند. دیگر هم کاری به کارم نداشت. وقتی در اوایل انقلاب ترانه معروف «ایران ایران ایران، رگبار مسلسل‌ها» را خواندم، سربلند شد و گفت کار ما هنر است نه مطربی. ۲۶ دی‌ماه سال ۵۷، روزی که شاه رفت به استودیوی صبا در خیابان کاخ آن زمان و فلسطین کنونی در حالی که حکومت نظامی بود، رفتم و آن ترانه با شعر «حسین سرفراز» را خواندم.

بعد از انقلاب با یکی از دوستانم کارگاه کوچکی درست کرده و ترشی تولید می‌‌کردیم. اسمش را نیز گذاشته بودیم «محصولات خانگی کدبانو». کارمان رونق گرفت تا این‌که «رضا ژیان» خدا بیامرز مرا دوباره به سوی هنر سوق داد. گل کارمان «اجاره‌نشین‌ها» بود. یک فیلم جذاب برای همه خانواده‌ها. از سال ۷۳ دور بازیگری را خط کشیدم و دوباره به نقاشی روی آوردم. مدتی به آمریکا رفتم، در آنجا با همسرم آشنا شدم و ازدواج کردم. پس از بازگشت و دوری چندین ساله از سینما در سال ۸۰ با فیلم «بوتیک» به سینما بازگشتم.

ازدواج رضا رویگری با تارا کریمی همسر دوم

رضا رویگری بازیگر سرشناس سینما و تلویزیون حدودا دو سالی می‌شود که به علت عوارض ناشی از سکته قلبی تقریبا از سینما و تلویزیون دور است. در این مدت این همسرش تارا کریمی است که تمام وقت کنار او حضور دارد و از وی پرستاری می‌کند. کریمی که ۲۶ ساله است و ۴۳ سال از رویگری کوچکتر است در گفتگویی درباره ماجرای آشنایی خود و این هنرپیشه خوش مشرب سخن گفته است. وقتی برای استقبال رفتم با رضا آشنا شدم. تارا کریمی که در شیراز با رویگری آشنا شده است.

با اشاره به اینکه قبل از آشنایی نمی‌دانسته وی بازیگر است؛ می‌گوید: من اصلا ایشان را به عنوان بازیگر نمی‌شناختم و هیچ کاری از ایشان ندیده بودم. راستش در افتتاحیه برنامه‌ای در شیراز رضا رویگری به عنوان مهمان دعوت شده بود و دوست من هم وظیفه میزبانی ایشان را برعهده داشت. وقتی برای استقبال از ایشان به فرودگاه رفتیم اولین بار ایشان را دیدم و طی چند روزی که آنجا بودند با هم آشنا شدیم. پدرم مخالف ازدواجمان بود.

تارا کریمی که موقع ازدواج با رویگری فقط ۲۳ سال داشت؛ درباره مخالفت‌های والدینش با این ازدواج بیان می‌کند: پدرم مخالف بود و حتی خواهر بزرگم مدام به من می‌گفت چه اتفاقی افتاده؟ تو که برنامه دیگری برای زندگی‌ات داشتی و نمی‌خواستی ازدواج کنی! اما به هر حال این اتفاق افتاد. خیلی‌ها می‌گفتند رضا رویگری جای پدرت است و از این ازدواج حذر کن ولی حرف مردم برایم مهم نبود.