غرب از سوریه چی می خواهد؟
می توان دیدار بائربوک و بارو را تلاشی برای جلوگیری از تشکیل ساختاری ارزیابی کرد که منافع اسرائیل در سوریه را تهدید می کند.
عصرترکیه – سفر همزمان “آنالنا بائربوک” وزیر خارجه آلمان و “ژان نوئل بارو” همتای فرانسوی اش به سوریه، که به نمایندگی از اتحادیه اروپا صورت گرفت، یکی از اخبار مهم بین المللی در روزهای گذشته بود.
هرچند این دیدار بیشتر به دلیل برجسته شدن موضوع «دست ندادن» احمد الشرع با بائربوک خبرساز شد، اما حاوی پیام های مهمی برای سیاست جدید کشورهای غربی در سوریه است. پیش از این، دیپلماتهای آمریکایی و انگلیسی با دولت جدید سوریه به رهبری احمد شرع تماس گرفته و گفتگو کرده بودند. علاوه بر این، اگرچه ایالات متحده هیات تحریر الشام (HTS) را از فهرست سازمان های تروریستی حذف نکرده، اما اعلام کرد که جایزه 10 میلیون دلاری شرع را حذف کرده است.
به نظر می رسد کشورهای غربی به دنبال روابط محتاطانه با دولت جدید دمشق هستند و سفر وزرای خارجه آلمان و فرانسه به سوریه را نیز باید در همین چارچوب ارزیابی کرد، اما نکته جالب توجه رویکرد متفاوت غرب و اورپا به سوریه و افغانستان است، جایی که آلمان و فرانسه از سال 2021 از به رسمیت شناختن رسمی اداره طالبان در آن خودداری کرده اند و از تماس های سطح بالا اجتناب می کنند.
نکته اول اینکه به نظر می رسد ترکیه در این زمینه نقش تسهیل کننده ای ایفا می کند. اینکه بائربوک وزیر امور خارجه آلمان در ارزیابی های خود از این سفر، مدام به دیداری که قبل از آن با هاکان فیدان، وزیر امور خارجه ترکیه داشت اشاره می کند و تمایل خود را برای همکاری با ترکیه در موضوع جدید سوریه ابراز می کند، نشانگر این موضوع است. از این سخنان می توان دریافت که ترکیه کشورهای اروپایی را به برقراری روابط با دولت جدید سوریه و حمایت از ساخت کشور جدید تشویق می کند. اگرچه بائربوک در اظهارات خود حمایت آلمان و اتحادیه اروپا را به شرایط خاصی مشروط کرده، اما به نظر می رسد آلمان که یکی از کشورهایی است که بیش از همه «مشکل پناهندگان سوری» را تجربه می کند و ترکیه که موقعیت مشترکی دارد، بیشترین توافق را در مورد ساخت یک سوریه با ثبات دارند، هرچند زمان نشان خواهد داد که آنها تا چه اندازه در این موضوع صادق هستند.
نکته دوم اینکه سفر سریع وزرای خارجه آلمان و فرانسه و برقراری تماس با دولت جدید سوریه نشان دهنده این است که آنها می خواهند بر دولت تازه شکل گرفته در کشور تأثیر بگذارند. فرانسه به دلیل گذشته استعماری خود در سوریه و لبنان به این موضوع علاقه مند است و وزیر خارجه آلمان نیز که به حزب سبزها تعلق دارد، به سنت حزب خود در مورد حقوق اقلیت ها و زنان علاقه مند است، هرچند آلمان موضوع حقوق اقلیت ها را به ابزاری در راستای منافع خود تبدیل کرده و اقلیتهایی که آلمان در خاورمیانه در نظر دارد، عموماً علویان و کردها هستند.
باربوک در اظهارات خود پس از این دیدار، خواستار ادغام شاخه سازمان تروریستی پ.ک.ک در سوریه که تحت حمایت آمریکا است، در ارتش جدید سوریه شد که نشان می دهد سیاست برلین در مورد سوریه شامل دخالت در امور داخلی سوریه نیز هست.
بائربوک لغو تحریم ها علیه سوریه را به پیشرفت در زمینه حقوق اقلیت ها و زنان مشروط کرد حال اینکه نه تنها هیچ اشاره ای به اسرائیل و جنایات او که ۱۵ ماه است علیه مردم غزه نسلکشی میکند نکرد، بلکه دولت مطبوعش به نفع تلآویو در پرونده نسلکشی این کشور در دیوان بینالمللی دادگستری مداخله کرده و کار را به جایی رسانده است که حتی انتقاد از جنگ و جنایات نسل کشی اسرائیل به عنوان یهودی ستیزی برچسب زده شده و منجر به پیگرد قانونی آن می شود و سوال این جاست که با این اوصاف، آلمان تا چه اندازه حق دارد به سوریه در مورد حقوق بشر مشاوره دهد؟
و نکته آخر اینکه سفر وزرای خارجه آلمان و فرانسه به دمشق را جدا از اهداف آمریکا و اسرائیل در قبال سوریه نمی توان ارزیابی کرد. با توجه به اینکه لابی اسرائیل در شکل گیری سیاست های خاورمیانه ای کشورهایی مانند آمریکا، آلمان و فرانسه تأثیر زیادی دارد، می توان سفرهای باربوک و بارو را تلاشی برای جلوگیری از شکل گیری ساختاری در سوریه خواند که منافع اسرائیل را تهدید می کند.
بدون شک این دو کشور با در نظر گرفتن منافع خود عمل می کنند، اما وقتی صحبت از خاورمیانه به میان می آید، این نیز درست است که اغلب منافع اسرائیل به منصه ظهور می رسد و به خصوص لابی صهیونیستی در آمریکا به این کشورها فشار می آورد که از سیاستی پیروی کنند که حفاظت از منافع اسرائیل را در اولویت قرار می دهد.
به همین دلیل، تردیدی وجود ندارد که وزرای خارجه آلمان و فرانسه در دمشق به طور آشکار یا ضمنی، اما بدون اینکه جایی برای تردید باقی بگذارند، به احمدالشرع گفته اند که باید از اقداماتی که اسرائیل را تحت تاثیر دوری کند، در غیر این صورت تحریم ها علیه سوریه ادامه خواهد داشت.
منبع- آناتولی
ترجمه اختصاصی و بازنویسی – عصرترکیه
منبع: عصر ترکیه