فرهنگ شرق: چرا خانواده های کره ای و نپالی به دخترانشان راهزن می گویند؟!

فرهنگ شرق: تنها در چین و هند، تخمین زده می شود که سالانه 2 میلیون نوزاد دختر “مفقود” می شوند. آنها به طور انتخابی سقط می شوند، در نوزادی کشته می شوند یا رها می شوند و رها می شوند تا بمیرند. کشورهای همسایه با سنت های فرهنگی مشابه مانند کره جنوبی و نپال نیز با این مشکل مواجه بوده اند.

چه سنت هایی منجر به این کشتار نوزادان دختر شد؟ کدام قوانین و سیاست های مدرن به این مشکل پرداخته یا تشدید کرده است؟

علل ریشه ای نوزادکشی دختران در کشورهای کنفوسیوس مانند چین و کره جنوبی مشابه، اما نه دقیقاً مشابه کشورهای عمدتا هندو مانند هند و نپال است.

فرهنگ شرق: جایگاه دختر و پسر

هند و نپال

فرهنگ شرق: بر اساس سنت هندو، زنان تجسم پایین تری نسبت به مردان از یک طبقه دارند. زن نمی تواند از چرخه مرگ و تولد مجدد رها شود. در سطح روزمره عملی تر، زنان به طور سنتی نمی توانستند دارایی را به ارث ببرند یا نام خانوادگی خود را حفظ کنند.

از پسران انتظار می رفت در ازای به ارث بردن مزرعه یا مغازه خانوادگی از والدین مسن خود مراقبت کنند. دختران برای ازدواج باید مهریه گرانی داشته باشند. از سوی دیگر، یک پسر، ثروت جهیزیه را وارد خانواده می کرد.

موقعیت اجتماعی یک زن به حدی به شوهرش وابسته بود که اگر مرد می‌مرد و او را بیوه می‌کرد، اغلب از او انتظار می‌رفت که به جای بازگشت به خانواده‌اش، مرتکب ساتی شود و در واقع خودش را همراه همسرش بسوزاند.

دختران راهزن خطاب می شدند

فرهنگ شرق: در نتیجه این باورها و اعمال، والدین علاقه شدیدی به پسر داشتند. دختر بچه به عنوان یک دزد و راهزن دیده می شد که برای جمع آوری پول خانواده هزینه می کرد و بعد از ازدواج جهیزیه او را می گرفت و به خانواده جدیدی می رفت.

برای قرن ها، به پسران در مواقع کمبود، مراقبت های پزشکی بهتر و توجه و محبت بیشتر والدین، غذای بیشتری داده می شد. اگر خانواده ای احساس می کرد که تعداد دخترانشان زیاد است و دختر دیگری به دنیا می آید، ممکن بود او را با پارچه ای مرطوب خفه کنند یا بیرون بگذارند تا بمیرد.

اثرات تکنولوژی مدرن

فرهنگ شرق: در سال های اخیر، پیشرفت های فناوری پزشکی این مشکل را بسیار بدتر کرده است. امروزه خانواده ها به جای اینکه نه ماه منتظر بمانند تا جنسیت کودک را در هنگام تولد ببینند، به سونوگرافی دسترسی دارند که می تواند جنسیت کودک را تنها چهار ماه پس از بارداری به آنها بگوید.

بسیاری از خانواده هایی که خواهان پسر هستند، جنین دختر را سقط می کنند. آزمایش های تعیین جنسیت در هند غیرقانونی است، اما پزشکان به طور معمول برای انجام این روش رشوه می گیرند. چنین مواردی تقریباً هرگز پیگرد قانونی ندارند.

نتایج سقط جنین بر اساس جنسیت آشکار بوده است. نسبت جنسی طبیعی در هنگام تولد حدود 105 مرد به ازای هر 100 زن است زیرا دختران به طور طبیعی تا بزرگسالی بیشتر از پسران زنده می مانند.

امروزه از هر 105 پسر متولد شده در هند، تنها 97 دختر متولد می شود. در منحرف‌ترین منطقه پنجاب، این نسبت 105 پسر به 79 دختر است. اگرچه این اعداد چندان نگران کننده به نظر نمی رسند، اما در کشوری به پرجمعیت هند، تا سال 2019، 49 میلیون مرد بیشتر از زنان است.

کم تر بودن دختران باعث ارزشمندی آن ها نشده و برعکس خشونت علیه شان را تشدید کرده است

این عدم تعادل به افزایش سریع جنایات وحشتناک علیه زنان کمک کرده است. منطقی به نظر می‌رسد که در جایی که زنان کالای کمیاب هستند، با آنها ارزش زیادی قائل می‌شود و با احترام زیادی با آنها رفتار می‌شود.

با این حال، آنچه در عمل اتفاق می‌افتد این است که مردان در مواردی که توازن جنسیتی مخدوش است، اعمال خشونت بیشتری علیه زنان انجام می‌دهند.

در سال‌های اخیر، زنان در هند با تهدیدات فزاینده‌ای از تجاوز جنسی، تجاوز گروهی و قتل، علاوه بر آزار خانگی از سوی همسران یا والدین شوهرشان مواجه شده‌اند. برخی از زنان به دلیل ناتوانی در تولید پسر کشته می شوند و این چرخه را تداوم می بخشد.

متأسفانه به نظر می رسد که این مشکل در نپال نیز رو به افزایش است. بسیاری از زنان در آنجا توانایی پرداخت سونوگرافی برای تعیین جنسیت جنین خود را ندارند، بنابراین پس از تولد نوزادان دختر را می کشند یا رها می کنند. دلایل افزایش اخیر نوزادکشی دختران در نپال مشخص نیست.

چین و کره جنوبی

فرهنگ شرق: در چین و کره جنوبی، رفتار و نگرش مردم امروز هنوز تا حد زیادی توسط آموزه های کنفوسیوس، یک حکیم چینی باستان شکل می گیرد. از جمله آموزه های او این عقیده بود که مردان بر زنان برتری دارند و پسران وظیفه دارند از والدین خود مراقبت کنند، زمانی که والدین برای کار پیر شدند.

در مقابل، دختران به عنوان باری برای بزرگ کردن تلقی می‌شدند، درست مانند هند. آ

نها نمی توانستند نام خانوادگی یا نسب خون خود را حفظ کنند، اموال خانواده را به ارث ببرند، یا به اندازه کار دستی در مزرعه خانوادگی انجام دهند. وقتی دختری ازدواج می‌کرد، در خانواده‌ای جدید «گم می‌شد» و در قرن‌های گذشته، اگر او برای ازدواج به روستای دیگری نقل مکان می‌کرد، ممکن بود والدینش دیگر هرگز او را نبینند.

با این حال، برخلاف هند، زنان چینی هنگام ازدواج مجبور به تهیه جهیزیه نیستند. این امر باعث می شود که هزینه های مالی تربیت دختر کمتر شود.

اثرات سیاست مدرن در چین

فرهنگ شرق: سیاست تک فرزندی دولت چین ، که در سال 1979 تصویب شد، منجر به عدم تعادل جنسیتی مشابه هند شده است. اکثر والدین در چین که با چشم انداز داشتن تنها یک فرزند مواجه بودند، ترجیح می دادند پسر داشته باشند.

در نتیجه، آنها نوزادان دختر را سقط می‌کردند، می‌کشتند یا رها می‌کردند. برای کمک به کاهش این مشکل، دولت چین این سیاست را تغییر داد که به والدین اجازه می‌دهد تا در صورتی که فرزند اول دختر بود، صاحب فرزند دوم شوند، اما بسیاری از والدین هنوز نمی‌خواهند هزینه‌های تربیت و آموزش دو فرزند را متقبل شوند. از شر نوزادان دختر خلاص شوید تا زمانی که پسر شوند.

در برخی از مناطق چین در دهه‌های گذشته، به ازای هر ۱۰۰ زن، تقریباً ۱۴۰ مرد وجود دارد.

نبود عروس برای همه این مردان اضافی به این معنی است که آنها نمی توانند بچه دار شوند و نام خانواده خود را حفظ کنند و آنها را به عنوان “شاخه های بی ثمر” رها کنند.

برخی خانواده ها برای ازدواج دختران با پسران خود به ربودن دختران متوسل می شوند. دیگران عروس را از ویتنام، کامبوج و سایر کشورهای آسیایی وارد می کنند.

کره جنوبی

فرهنگ شرق: در کره جنوبی نیز تعداد مردان در سن ازدواج بسیار بیشتر از زنان موجود است. این به این دلیل است که کره جنوبی در دهه 1990 بدترین عدم تعادل جنسیتی در هنگام تولد را در جهان داشت.

حتی با رشد شدید اقتصاد و ثروتمند شدن مردم، والدین همچنان به باورهای سنتی خود در مورد خانواده ایده آل چسبیده بودند. در نتیجه افزایش ثروت، اکثر خانواده ها به سونوگرافی و سقط جنین دسترسی داشتند و کشور به طور کلی شاهد تولد 120 پسر به ازای هر 100 دختر در طول دهه 1990 بود.

مانند چین، برخی از مردان کره جنوبی شروع به آوردن عروس از دیگر کشورهای آسیایی کردند. با این حال، برای این زنان که معمولاً کره‌ای صحبت نمی‌کنند و انتظاراتی که در خانواده‌های کره‌ای از آنها می‌شود را درک نمی‌کنند – به ویژه انتظارات عظیمی که در مورد تحصیل فرزندانشان وجود دارد، دشوار است.

رفاه و برابری به عنوان راه حل

فرهنگ شرق: کره جنوبی اما به یک داستان موفقیت تبدیل شد. تنها در چند دهه، نسبت جنسیت به تولد در حدود 105 پسر به ازای هر 100 دختر عادی شده است.

این بیشتر نتیجه تغییر هنجارهای اجتماعی است. زوج های کره جنوبی دریافته اند که امروزه زنان فرصت های بیشتری برای کسب درآمد و کسب شهرت دارند.

مثلاً از سال 2006 تا 2007 نخست وزیر یک زن بود. با رونق سرمایه داری، برخی از پسران رسم زندگی با والدین سالخورده و مراقبت از آنها را کنار گذاشته اند. والدین در حال حاضر بیشتر به دختران خود برای مراقبت از سن مراجعه می کنند. دختران روز به روز با ارزش تر می شوند.

هنوز خانواده هایی در کره جنوبی وجود دارند که مثلاً یک دختر 19 ساله و یک پسر 7 ساله دارند. مفهوم این خانواده‌های کتاب‌دار این است که چندین دختر دیگر در این بین سقط شدند.

اما تجربه کره جنوبی نشان می دهد که بهبود وضعیت اجتماعی و پتانسیل درآمد زنان می تواند تأثیر مثبت عمیقی بر نسبت تولد داشته باشد. در واقع می تواند از نوزادکشی دختر جلوگیری کند.