گوناگون

یکجا خوابیدن والدین با فرزندان کار درستیه یا نه؟

خوابیدن والدین با فرزندان: تحقیقات جدید نشان داده است که استفاده از تخت مشترک والدین بر رشد روانی کودکان تأثیر منفی ندارد. بخش گوناگون مجله گفتنی را از دست ندهید.

خوابیدن والدین با فرزندان

مطالعه‌ای که در دانشگاه اسکس انجام شد، با بررسی نزدیک به ۱۷ هزار نوزاد بریتانیایی، آن‌ها را به مدت ۱۱ سال ردیابی کرد. نتیجه آن که کودکانی که با والدین خود تختخوابی مشترک داشتند، شاد و سالم بودند.

دکتر آیتن بیلگین، از دپارتمان روانشناسی اعلام کرد که هیچ ارتباطی بین اشتراک رختخواب در ۹ ماهگی و مشکلات عاطفی یا رفتاری دوران کودکی پیدا نکردیم.

این موضوع با بحث‌هایی همراه است زیرا برخی از کارشناسان پیشتر فکر می‌کردند که تختخواب مشترک با والدین بر رشد کودکان تأثیر منفی می‌گذارد. با این حال، برخی دیگر می گویند این امر به والدین و کودکان کمک می‌کند زیرا در صورت نیاز به تغذیه در طول شب در نزدیکی یکدیگر هستند.

این هم جالبه: پدیده فال گیری؛ چرا افراد به خرافات و فال گیری روی می‌آورند؟

خوابیدن والدین با فرزندان

مضرات و مزایای خوابیدن والدین با فرزندان

دکتر بیلگین گفت: «علی‌رغم بحث های جاری در مورد مضرات و مزایای طولانی مدت استفاده از تخت مشترک، تحقیقات علمی کمی در مورد این موضوع انجام شده است.» او ادامه داد: «والدین می توانند مطمئن باشند که تا زمانی که به صورت ایمن کنار یکدیگر بخوابند، بعید است که اشتراک تختخواب تاثیر منفی بر رشد عاطفی و رفتاری کودکان داشته باشد.»

«والدین می توانند مطمئن باشند که تا زمانی که به صورت ایمن کنار یکدیگر بخوابند، بعید است که اشتراک تختخواب تاثیر منفی بر رشد عاطفی و رفتاری کودکان داشته باشد.»

نتایج این مطالعه که در مجله «Attachment and Human Development» منتشر شده است، از داده‌های مطالعه «UK Millennium Cohort» که توسط مرکز مطالعات طولی (CLS) در دانشگاه لندن انجام شده است، استفاده کرده است.

این مرکز که به مطالعه و تحقیق در مورد تغییرات در طول زمان در زندگی افراد می‌پردازد و از آن‌ها برای تحقیق در زمینه‌های اجتماعی، اقتصادی، بهداشتی و آموزشی استفاده می‌کند، داده‌های ۱۶۵۹۹ نوزاد متولد شده را در اختیار این تحقیق قرار داده است.

والدین شرکت‌کننده در مورد خوابیدن مشترک با نوزاد خود در ۹ ماهگی و رفتارهای درونی کودکانشان مانند افسردگی و اضطراب و رفتارهای بیرونی، مانند پرخاشگری و بیش‌فعالی در سنین ۳، ۵، ۷ و ۱۱ سالگی گزارش دادند.

نوشته های مشابه

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *

4 − 3 =

دکمه بازگشت به بالا