کشف نفرین‌های یک زندان باستانی: یک باستان‌شناس در کورینث، یونان، بقایای یک زندان رومی را شناسایی کرده، یکی از معدود زندان‌هایی که از دنیای روم شناسایی شده است. با بخش تازه ها از مجله اینترنتی گفتنی همراه باشید.
مَتیو لارسِن، باستان‌شناس در مجله هِسپِریا نوشته که سوابق تاریخی نشان می‌دهد تقریباً در هر شهر رومی باید یک زندان وجود داشته باشد، حداقل در شهرهایی که محکمه مخصوص به خود را داشتند. با این حال، شناسایی بقایای باستان‌شناسی زندان‌ها بسیار دشوار است. شواهد کمی وجود دارند که نشان می‌دهند زندان رومی چگونه بوده یا کجا قرار داشته است.
قدمت این زندان به حدود ۱۶۰۰ سال می‌رسد، یعنی به زمانی که امپراتوری روم این منطقه را کنترل می‌کرد و بسیاری از مردم آنجا به مسیحیت روی آورده بودند. لارسن با بررسی این مکان، گرافیتی‌های حک شده بر روی کف و دیوارهای آن و سوابق حفاری سال ۱۹۰۱ زندان را شناسایی کرد.
بخش مهمی از موارد شناسایی شده زندان، نوشته‌های روی زمین زندان بود. این نوشته‌ها شامل دعاهایی می‌شود که به زبان یونانی نوشته شده‌اند، از جمله یکی از آن‌ها که می‌گوید: «الهی بخت و اقبال کسانی که در این مکان بی‌قانون رنج می‌برند نیک باشد»، «پروردگارا، به آن کس که ما را اینجا اسیر کرده رحم نکن!».
لارسن فهمیده که تمام نوشته‌ها در محدوده شکاف‌ها هستند. این موضوع نشان می‌دهد وقتی کفپوش گذاشته شده، قبلاً شکاف‌هایی داشته و زندانیان دعاهایشان را داخل شکاف‌ها نوشته‌اند، بنابراین به احتمال زیاد اینجا قبلاً زندان بوده است.
افزون بر این، لارسن به بقایای کوزه‌ها و چراغدان‌هایی در راهروی شرقی زندان اشاره کرده است. اینها وسایل فراهم کردن آب و کمی نور برای زندانیان بودند. همچنین شواهدی از وجود یک توالت کوچک در یکی از اتاق‌های زندان پیدا شده که ممکن است زندانیان یا نگهبانان از آن استفاده می‌کردند.
لارسن معتقد است شرایط اینجا برای زندانیان بد بوده است. او در ایمیلی به لایو ساینس گفته: «از روی نوشته‌هایی که زندانیان نوشتند، احساس می‌کنید آن‌ها در یک فضای بسیار تاریک بودند.»
یکی از نوشته‌های حک‌شده نشان می‌دهد گروهی از زندانیان کل زمستان را در زندان گذرانده‌اند. یکی از نوشته‌ها از این قرار است: «خداوندا، کاری کن مارینوس تقاص مجازاتی را که به ما تحمیل کرده بدهد، کسی که ما را تمام زمستان اینجا اسیر کرده». لارسن حدس می‌زند اینجا در فصل زمستان احتمالاً مکان بسیار سردی بوده است.
در چند نوشته تصاویری از تخته‌های بازی کشیده شده که نشان می‌دهد زندانیان برای گذران وقت، احتمالاً نوعی بازی انجام می‌دادند. برخی از نوشته‌ها حاوی دعاهایی برای آزادی زندانیان است: «خداوند عادل، ما دو برادر را از این مکان نجات بده. ای مسیح، بودیس و جان را حفظ کن…»
و در یک نوشته به معشوقه‌های زندانیان اشاره شده است: «الهی بخت و اقبال دختران زیبایی که عاشق مردان مجرد هستند، نیک باشد.» در بسیاری از کتیبه‌ها نیز دعا شده کسانی که زندانیان را اسیر کرده‌اند به سزای عمل‌شان برسند: «خداوندا، آن‌ها را گرفتار یک مرگ وحشتناک کن!»
