خولان، گورخر مغولی معروف به مهندس بیابان: خر یا گورخر مغولی یکی از مشهورترین جانوران بیابان سخت گبی در مغولستان است؛ بیابانی که واقعا هر حیوانی نمی‌تواند در آن زندگی کند. خر مغولی که به «خولان» معروف است یکی از این حیوانات است که می‌تواند تا ۷۰ کیلومتر در ساعت بدود. این حیوان همچنین به «مهندس بیابان گبی» معروف است.
خولان، گورخر مغولی معروف به مهندس بیابان
گورخر مغولی (Mongolian Wild Ass)، که به نام خولان (Khulan) نیز شناخته می‌شود، زیرگونه‌ای از گورخر آسیایی است. این حیوان شگفت‌انگیز تاریخچه‌ای طولانی دارد که با دشت‌های آسیای مرکزی، به‌ویژه مغولستان، گره خورده است. خولان بخش مهمی از اکوسیستم و میراث فرهنگی این منطقه به شمار می‌رود.با بخش تازه ها از مجله اینترنتی گفتنی همراه باشید.
این مطلب را هم ببینید: بز عنکبوتی؛ بز عجیبی که از شیرش ماده‌ای پنج برابر محکم‌تر از فولاد به دست می‌آید + عکس
تاریخچه و پراکندگی خولان
خولان‌ها هزاران سال است که در دشت‌ها و بیابان‌های وسیع آسیای مرکزی پرسه می‌زنند و خود را با برخی از سخت‌ترین محیط‌های زمین تطبیق داده‌اند. در گذشته، محدوده پراکندگی آنها از دریای خزر تا شمال شرقی چین امتداد داشت با این حال، از دست دادن زیستگاه، شکار و رقابت با دام‌ها باعث کاهش قابل توجه پراکندگی آنها شده است.
امروزه مغولستان بزرگ‌ترین جمعیت خولان را در خود جای داده و جمعیت‌های کوچکتری نیز در چین، قزاقستان و ترکمنستان یافت می‌شوند.
خولان در فرهنگ مغولستان جایگاه ویژه‌ای دارد و در نقش‌برجسته‌های باستانی و داستان‌های فولکلوریک این منطقه دیده می‌شود. به طور سنتی، این حیوان نماد آزادی و استقامت بوده و سبک زندگی عشایری چوپانان مغولی را بازتاب می‌دهد.
این مطلب هم جالبه: جنگل یک متری گوشین مشهورترین بونسای جهان است (+عکس)
خصوصیات ظاهری خولان
خولان‌ها از نظر اندازه متوسط هستند و ارتفاع آنها تا شانه حدود ۱۲۰ تا ۱۴۰ سانتی‌متر و وزن آنها بین ۲۰۰ تا ۳۰۰ کیلوگرم است. پوشش بدن آنها قهوه‌ای روشن است که در ناحیه شکم به رنگ سفید تبدیل می‌شود و خطوط تیره‌ای در پشت و پا‌ها دارند. این رنگ‌آمیزی به آنها کمک می‌کند تا در محیط‌های خشک و بیابانی استتار کنند.
برخلاف الاغ‌های اهلی، خولان‌ها قوی‌تر و برای سرعت ساخته شده‌اند. آنها می‌توانند با سرعتی حدود ۶۰ تا ۷۰ کیلومتر در ساعت بدوند که آنها را به یکی از سریع‌ترین پستانداران خشکی در زیستگاه‌شان تبدیل می‌کند.
این مطلب را هم ببینید: شیبام: قدیمی ترین شهر آسمان خراش‌های گلی در جهان(+عکس)
رفتار و سازگاری‌ها
خولان‌ها بسیار سازگار هستند و در محیط‌های سختی مانند صحرای گبی که دما بین منفی ۴۰ درجه سانتی‌گراد در زمستان تا بالای ۴۰ درجه سانتی‌گراد در تابستان متغیر است، زندگی می‌کنند. آنها کوچ‌رو هستند و برای یافتن غذا و آب مسافت‌های طولانی را طی می‌کنند و اغلب در گله‌هایی متشکل از چندین تا چند ده عضو حرکت می‌کنند.
این حیوانات عمدتاً علف‌خوار هستند و از علف‌ها، بوته‌ها و گیاهان تغذیه می‌کنند. در دوره‌های خشکسالی، آنها می‌توانند با استفاده از سم‌های خود برای یافتن آب در زمین حفر کنند، مهارتی که برای سایر گونه‌های زیستگاه‌شان نیز مفید است.
این مطلب را هم ببینید: بیرون آمدن کشتی از زیر شن های دریای مازندران، راز ناوگان تجاری روسیه را فاش کرد.
وضعیت حفاظتی
گورخر مغولی توسط اتحادیه بین‌المللی حفاظت از طبیعت (IUCN) در دسته نزدیک به تهدید طبقه‌بندی شده است. در حالی که مغولستان همچنان زیستگاه اصلی این گونه است، تهدید‌هایی مانند تکه‌تکه شدن زیستگاه، شکار غیرقانونی و رقابت با دام‌ها چالش‌های بزرگی ایجاد کرده است. تلاش‌های حفاظتی بر حفاظت از زیستگاه‌های آنها و کاهش درگیری‌های انسان و حیات وحش متمرکز است.
خولان نمادی از استقامت است و روح وحشی دشت‌های آسیای مرکزی را به تصویر می‌کشد.
این مطلب را هم ببینید: در اینجا معیار زیبایی چاق بودن است! مردانی که بزرگ ترین شکم دارند بیشتر مورد علاقه زنان هستند+عکس
سه ویژگی خاص خولان
در اینجا سه مورد از عجیب‌ترین حقایق درباره گورخر مغولی (خولان) آورده شده است:
سرعت شگفت‌انگیز برای بقا
خولان می‌تواند با سرعتی تا ۷۰ کیلومتر در ساعت بدود و به یکی از سریع‌ترین حیوانات در محیط خشک بیابانی خود تبدیل شود. نکته عجیب این است که این سرعت تنها برای فرار از شکارچیان نیست، بلکه برای پیمودن مسافت‌های طولانی در جستجوی غذا و آب نیز استفاده می‌شود. سبک زندگی کوچ‌روانه آنها اغلب باعث می‌شود که در یک روز بیش از ۵۰ کیلومتر حرکت کنند، که ترکیبی بی‌نظیر از استقامت و سرعت را نشان می‌دهد.
این مطلب هم جالبه: خداحافظ آیفون SE / معرفی یک آیفون جدید با نامی جدید
مهارت عجیب در حفر آب
خولان‌ها یک مهارت بقای غیرمعمول دارند:آنها می‌توانند با استفاده از سم‌های خود در بستر‌های خشک رودخانه‌ها برای یافتن آب حفاری کنند. این حفاری نه تنها به آنها اجازه می‌دهد به منابع آبی مخفی دسترسی پیدا کنند، بلکه به سایر حیوانات اکوسیستم مانند پستانداران کوچک و پرندگان نیز کمک می‌کند که از گودال‌های آب ایجادشده توسط خولان‌ها استفاده کنند.
انعطاف‌پذیری اجتماعی شدید
برخلاف بسیاری از حیوانات گله‌ای، خولان‌ها ساختار اجتماعی سیال و انعطاف‌پذیری دارند. آنها گله‌های دائمی تشکیل نمی‌دهند، بلکه در گروه‌های گل و گشاد و دائماً در حال تغییر جمع می‌شوند. این بدان معناست که یک خولان می‌تواند به دلخواه به یک گروه بپیوندد یا آن را ترک کند، و خود را با شرایط محیطی یا منابع موجود تطبیق دهد. این رفتار که در میان اسب‌سانان وحشی نادر است، به سازگاری آنها در محیط‌های سخت کمک می‌کند.
این ویژگی‌های منحصر‌به‌فرد توانایی خولان‌ها را در زنده ماندن در یکی از سخت‌ترین زیستگاه‌های زمین برجسته می‌کند.
