سرگذشت تلخ زنان هنگ کنگ: فاحشه خانه هایی که به خارجی ها خدمات می دادند!

سرگذشت تلخ زنان هنگ کنگ: فاحشه خانه مادام رندال به خاطر پیشنهادات متنوع و فهرست مشتریان چشمگیرش معروف بود. این فاحشه خانه در قرن نوزدهم در هنگ کنگ مقصد بسیاری از مردان در سرتاسر دنیا بود. در تبلیغات از عبارت “عسل” برای اشاره به رابطه جنسی استفاده شده است.

فاحشه خانه ها در هنگ کنگ انواع مختلفی داشتند و برای نژادها و طبقات مختلف پذیرایی می کردند. دولت بریتانیا روسپی‌گری را عمدتاً برای محافظت از مردان خارجی تنظیم می‌کرد.

سیستم روسپی گری چین در اواسط قرن نوزدهم: زنان جلیقه

سرگذشت تلخ زنان هنگ کنگ: در قرن 19 از دختران فقیر به عنوان کارگران خانه و زنان به عنوان کالاهای قابل فروش استفاده می شد. فاحشه خانه‌های چینی کاخ‌های تفریحی چند طبقه بودند که مکانی برای صرف غذا، نوشیدنی و گفتگو با همکاران تجاری فراهم می‌کردند، در حالی که حضور زنان زیبا موقعیتی را به همراه داشت. برخی از این زنان به عنوان «زن جلیقه» شهرت یافتند و با استفاده از پیشرفت مردان قدرتمند به جایگاه بالاتری دست یافتند.

چرا روسپی گری عادی بود؟

سرگذشت تلخ زنان هنگ کنگ: این به سیستم پدرسالاری آن زمان چین مربوط می شود. پدرسالاری به این معنی بود که دختران یک مسئولیت سنگین هستند و خرید دختران از خانواده های فقیر برای آموزش هنرهای فریبنده امری عادی بود.

روسپی های چینی به عنوان اشیایی قابل فروش، رهن و سرمایه گذاری در نظر گرفته می شدند.

در سال 1846، یک نگهبان فاحشه خانه، یک فاحشه بیمار را روی انبوه زباله پرتاب کرد و سپس درگذشت، اما وقتی پرونده به دادگاه کشیده شد، هیئت منصفه این موضوع را به عنوان قتل طبقه بندی نکرد.

زن جوان در اثر کارش بیمار شده بود. بعد از اینکه درمان پزشکان محلی کمک نکرد، خانم او را بیرون گذاشت تا فاحشه خانه اش را از عفونت نجات دهد. پزشکی قانونی هیئت منصفه را راهنمایی کرد تا به این نتیجه برسند که مرگ یک عمل خدا بوده و خشم برخی از محافل حقوقی را برانگیخته است. اما به نظر می‌رسد که اظهارات او نشان می‌دهد که عادت به بیرون انداختن زنان بیمار با زباله‌ها غیرعادی نبود.

بعضی از زنان برای فرار از این وضعیت وحشتناک ترجیح می دادند داوطلبانه زن محافظت شده باشند؛ “زن محافظت شده” بودن گزینه بهتری نسبت به کار در فاحشه خانه بود، که جایگزین محتاطانه تری ارائه می داد و گاهی اوقات به روابطی واقعی تبدیل می شد.

زن محافظت شده جایگزین روسپی گری

سرگذشت تلخ زنان هنگ کنگ: سیستم زنان محافظت شده در اواسط قرن نوزدهم هنگ کنگ جایگزین محتاطانه ای برای کار در فاحشه خانه ها بود.

سطح نخبگان جامعه غربی در هنگ‌کنگ روابط کمی با فاحشه‌خانه‌ها داشتند و یک زن محافظت‌شده یک جایگزین محتاطانه بود، این ترتیبات گاهی حتی به روابطی واقعی تبدیل می‌شدند.

زنان تحت حمایت، طبقه ای جدا از زنان کارگر بودند و اغلب متعلق به مردان اروپایی بودند که از آنها حمایت مالی می کردند.

هنگامی که وانگ تائو روشنفکر در اوایل دهه 1860 از هنگ کنگ بازدید کرد، «خانه‌های شیک و زیبایی را دید که درها و پنجره‌هایی با رنگ‌آمیزی درخشان با پرده‌های فانتزی داشتند و بهترین زنان در نوع خود با چهره های گرد و چشمانی فریبنده در آن جا زندگی می کردند…».

بنابراین امکان تحرک اجتماعی رو به بالا برای زنان محافظت شده وجود داشت و برخی از آنها توانستند خانه های خواهرخواندگی تشکیل دهند.

داشتن یک معشوقه برای مردان خارجی در هنگ کنگ کاملاً عادی بود و هیچ مدرکی وجود ندارد که نشان دهد این امر هرگز بر حرفه آنها تأثیر گذاشته یا به هیچ وجه مورد تأیید رسمی قرار نگرفته باشد.

خانواده های موازی: پدیده ای عادی در میان مردان چینی و اروپایی

سرگذشت تلخ زنان هنگ کنگ: این متن در مورد رویه مردان داشتن خانواده های موازی در اواسط قرن نوزدهم هنگ کنگ بحث می کند. بسیاری از مردان اروپایی هم یک زن انگلیسی و هم یک «زن محافظت شده» چینی داشتند که از آنها بچه داشتند و حمایت مالی می کردند.

برخی از مردان مانند ویلیام استوارت حتی در وصیت نامه خود مبالغ قابل توجهی از پول را به معشوقه های چینی خود وصیت کردند.

مردان غیر اروپایی نیز زنان محافظت شده داشتند که معمولا تاجران عرب بودند. این روابط اغلب منجر به خانواده های گسترده شد. در حالی که چنین روابطی در اواسط قرن نوزدهم هنگ کنگ بیشتر پذیرفته شده بود، در اوایل قرن بیستم، “تغییر جنسیت” به شدت مورد انتقاد قرار گرفت.

نسل اول کودکان هنگ کنگ مخلوط بودن نژادشان را انکار می کردند

سرگذشت تلخ زنان هنگ کنگ: جایی که این دنیاهای متنوع با هم ملاقات کردند، جدیدترین بومیان هنگ کنگ متولد شدند، نسل اول کودکانی که اغلب از نظر نژادی مخلوط بودند.
با این حال، تا همین اواخر، بسیاری از نوادگان اولین اوراسیائی های هنگ کنگ به دنبال کم اهمیت جلوه دادن یا انکار ریشه های خود بودند – اغلب به این دلیل که پذیرش به معنای اعتراف به فاحشه بودن مادربزرگ خود بود.

با این حال، بسیاری از این زنان، که به معنای واقعی کلمه هنگ کنگ چندفرهنگی را به دنیا آوردند، یاد گرفتند که در آن زمان نمی توانستند سیستمی را که به طرز وحشیانه‌ ای علیه آن‌ها چیده شده بود، دستکاری کنند.

از دیدگاه چینی ها، زنان، خواه زن، صیغه، دختر یا فاحشه باشند، همیشه دارایی یک نفر بودند، آن ها هرگز مأموران آزاد نبودند و بنابراین هرگز حق نداشتند «داوطلبانه» جابجا شوند.»

در دنیایی که هر زن بهایی دارد، تنها راه موفقیت این بود که مطمئن شویم قیمت آن بالاست. برخی از این زنان همین کار را کردند و برای بقا و آینده نسل های بعد خود تلاش کردند.

این مطلب از کتاب زیر گرفته شده است:

Fortune’s Bazaar: The Making of Hong Kong

نویسنده کتاب، وودین انگلند به مدت سه دهه در آسیای جنوب شرقی و هنگ کنگ برای بی بی سی، رویترز، مجله اقتصادی دور شرق و چندین روزنامه لندن روزنامه نگار بود. او اکنون در آمستردام، هلند مستقر است و دکترای تاریخ آسیا را در دانشگاه لیدن به پایان می‌رساند و همکار پژوهشی پروژه تاریخ هنگ کنگ در دانشگاه بریستول است.