چرا در عکس های قدیمی لبخند نمی زدند: آیا آنها دندان های زشتی داشتند؟

عکس های قدیمی: اگر به عکس های قدیمی افراد در قرن نوزدهم نگاهی بیندازید ، همزمان چندین ویژگی بسیار جالب را مشاهده خواهید کرد. اولاً ، افراد ، به عنوان یک قاعده، بسیار غمگین و بسیار خسته به نظر می رسند. ثانیا ، آنها اغلب دست خود را بر روی یک شی یا شانه شخص بغل دستی موجود در عکس قرار می دهند. همه اینها در عکسهای قرن قبل خیلی زیاد اتفاق می افتد به طوری که زمان آن رسیده است که ببینید موضوع این ژست عکاسی چیست؟

افرادی که در عکس های قدیمی هستند به یک دلیل دست خود را روی چیزی یا شخصی می گذارند. در واقع ، چهره های خسته و ابراز تیره و تار اولین “دوستداران عکس” به همان دلیل دقیقاً یکسان هستند. و دلیل آن ساده است – تصاویر در قرن نوزدهم برای مدت طولانی گرفته شده اند. مردم مجبور بودند بیش از یک دقیقه بنشینند، گاهی اوقات ممکن است یک ساعت طول بکشد. تعجبی ندارد که فردی خسته باشد و از چنین کاری هیچ لذتی را احساس نکند. با دانستن این موضوع ، عکاسان از همان ابتدا افرادی را که ایستادن برای آنها دشوار بود در موقعیتی نشسته قرار می دادند. همچنین نگه داشتن مصنوعی لبخند به مدت یک ساعت کار آسانی نیست.

اما چرا گرفتن اولین عکس ها اینقدر طولانی بودند؟ همه چیز در مورد بخشی از فرایند عکس مانند “قرار گرفتن در معرض نور” است. به زبان ساده و قابل فهم ، سرعت شاتر زمان نوردهی عکس است که در این مدت دوربین کادر را می گیرد و نور روی لایه حساس به نور تأثیر می گذارد. این همان “درک لحظه” است که به لطف آن عکس به دست می آید.

در عصر دستگاه های مکانیکی ، سرعت شاتر توسط یک دیافراگم مکانیکی ، تنظیم می شد که سرعت شاتر را در زمان مناسب انجام می داد. صدای معروف کلیک هنگام ایجاد عکس ، صدای همین شاتر است. البته ، در عصر دستگاه های الکترونیکی ، کرکره ها مدت طولانی هیچ صدایی منتشر نمی کنند و بنابراین برای سهولت کار و در قالب برخی از “ادای احترام به سنت” ، توسط تلفن هوشمند یا دوربین با استفاده از بلندگو تقلید می شود.

مهمترین قسمت دوربین لایه بسیار حساس به نور است. در دستگاه های مدرن ، این یک ماتریس ویژه است که برای ایجاد کسری ضعیف در ثانیه کافی است. زمان نوردهی در دوربین های مدرن حدود ۱/۳۲۰۰ ثانیه است. اولین عکس در سال ۱۸۲۲ توسط جوزف نیپس گرفته شد که از یک صفحه فلزی پوشانده شده با قیر به عنوان ماتریس استفاده می کرد. قرار گرفتن در معرض خلق اولین عکس در تاریخ بشر فقط … ۸ ساعت طول کشید.

با این حال ، تا سال ۱۸۳۶ بیشتر عکس ها باید به مدت ۱۵-۳۰ دقیقه نگه داشته می شدند. این برای اشخاص زمان بسیار بالایی بود. در نتیجه ، عکاسی ها از دستگاه هایی به نام copfalters – پایه هایی استفاده می کردند که سر فرد را در موقعیت صحیح نگه دارند و به او کمک کنند تا حرکت نکند.

آیا مردم دندان های زشت و خراب داشتند؟

حتی بیشتر از ای ، به کسانی فکر کنید که قبل از اتومبیل و برق بزرگ شده اند . چگونه زنده ماندند؟ آیا آنها بسیار خوشحال بودند ؟ اگر تا به حال به عکس های قدیمی سیاه و سفید دقت کرده باشید چهره در این عکس ها قدیمی به نظر غمگین می رسد و به سختی لبخند را می توان مشاهده کرد.

کاملاً درست است. لبخند در عکس های قدیمی دیده نمی شود . واقعاً زندگی در آن زمان خیلی سخت بوده؟ یا توضیح دیگری درباره کمبود چهره خندان در عکس های قدیمی وجود دارد؟

اگرچه ممکن است اینترنت نداشته اند ، اما مردم همیشه ناراضی نبودند . با این حال، هنگامی که دوربین در اطراف آنها بود جهره ها جدی و یخ می شد. کارشناسانی که گذشته را مطالعه کرده اند ، نظریه های مختلفی در مورد چرایی این واقعیت ارائه داده اند.

برخی معتقدند دلیل این امر این است که مردم در قدیم دندانهای بسیار زشت و خرابی داشتند . درست است که بهداشت دندان مثل امروز نبود اما آیا مردم به راحتی نمی خواستند برای دوربین لبخند بزنند؟ آنها نمی خواستند دندان های تغییر رنگ داده یا از دست رفته خود را نشان دهند؟

این امکان وجود دارد، اگرچه برخی از کارشناسان شک دارند که این دلیل اصلی باشد. از آنجایی که همه در آن زمان مشکلات بهداشت دهان و دندان مشابه داشتند ، مردم احتمالاً نسبت به این موضوع حساس نبودند ، بنابراین ممکن است تأثیر مهمی در لبخند زدن آنها در عکس ها نداشته باشد.

یکی دیگر از عوامل احتمالی فناوری بود: اولین دوربین ها برای گرفتن عکس به زمان نوردهی طولانی نیاز داشتند . برخی معتقدند که مردم به راحتی نمی توانستند لبخند را برای مدت طولانی روی صورت نگه دارند ، بنابراین در عوض بیان هوشیارانه تری را انتخاب کردند که می توانستند برای مدت طولانی تری آن را حفظ کنند. با این حال ، کارشناسان خاطرنشان می کنند که رایج شدن لبخندها در عکس ها قبل از زمان های قرار گرفتن در معرض بسیار کوتاه تر رخ داده است ، و این نشان می دهد که ممکن است فناوری نیز عامل اصلی نبوده است.

برخی از کارشناسان معتقدند کمبود لبخند در عکس های قدیمی میراث دیدگاه های تاریخی در مورد لبخند زدن است. در دنیای امروز که “سلفی” بسیار رایج است ، لبخندها برابر با خوشبختی و رفاه هستند. با این حال ، در گذشته های دور ، لبخند بی پروا اغلب به عنوان نشانه هایی از جنون ، فحاشی یا سایر صفات نامطلوب دیده می شد.

عکس های اولیه از چه نوع هنری تقلید می کردند؟

این دیدگاه تاریخی لبخند نزدن در پرتره هایی که صدها سال قبل ازدوربین رنگ آمیزی شده اند نیز وجود دارد . صدها سال پیش ، برای اکثر مردم ، یک پرتره فرصتی بود که یکبار در زندگی رخ می داد و روی بوم جاودانه می شد.

یک بیان رسمی و روشی آبرومندانه برای نمایش ابدیت قلمداد می شد ، و آن را به پوزخندی احمقانه ترجیح می دادند که ممکن است کسی را وادار کند که عقل یا اخلاق شما را زیر سوال ببرد. کارشناسان معتقدند که همین دیدگاه احتمالاً در اولین عکس ها تأثیر گذاشته است ، که معمولاً سعی در تقلید از پرتره نقاشی شده به عنوان یک شکل هنری دارد.

از آنجا که تهیه اولین عکس ها گران بود ، شبیه به پرتره های نقاشی شده بودند از این رو که اغلب فرصتی برای یک بار در طول زندگی بود که بیشتر مردم برای آیندگان به جا می گذاشتند . از بسیاری جهات به عنوان اسناد مهم تاریخی مشاهده می شدند.

لبخندها از سالهای ۱۹۲۰ و ۱۹۳۰ در عکسها بسیار رایج شد. در آن زمان ، فناوری به حدی پیشرفت کرده بود که دیگر دوربین ها فقط به افراد حرفه ای محدود نمی شدند. هرچه تعداد بیشتری از مردم به سمت دوربین و عکاسی می آمدند ، عکاسی از گرفتن عکسهای ثابت و پرتره بیشتر به سمت گرفتن لحظات بداهه و غافلگیر کننده زندگی حرکت می کرد.

امروز ، ما هزاران عکس با تلفن های هوشمند و دوربین می گیریم بدون اینکه فکر کنیم. ما لبخند می زنیم ، می خندیم ، و حتی چهره های خنده داری ایجاد می کنیم. گرفتن عکس دیگر یکبار در زندگی نیست!

جالب است امتحان کنید:

منتظر چی هستی؟ یک دوربین بگیرید و شروع به عکاسی کنید! اگر دوربین ندارید ، از یکی از دوستان یا اعضای خانواده خود قرض بگیرید. اکنون اکثر تلفن های هوشمند دوربین داخلی دارند ، بنابراین در صورت نیاز تلفن شخصی را قرض بگیرید. از اعضای خانواده و دوستان خود تصاویر متنوعی بگیرید. سعی کنید هم عکس های جدی بگیرید و هم عکس های در لحظه. کدام یک را ترجیح می دهید: آنهایی که لبخند دارند یا آنهایی که فاقد آن هستند؟آیا از سایت های رسانه های اجتماعی مانند فیس بوک یا اینستاگرام استفاده می کنید؟ در غیر این صورت ، از یک دوست یا یکی از اعضای خانواده خود با حساب های شبکه های اجتماعی بخواهید که در این فعالیت به شما کمک کند. عکس های دوستانی را که در این سایت ها پیدا می کنید مرور کنید. آیا بیشتر تصاویر شبیه پرتره های قدیمی هستند؟ یا بیشتر حاوی لبخند هستند؟

فکر می کنید افراد دهه ۱۸۰۰ درباره گالری عکس هایی که امروزه به صورت آنلاین پیدا می کنیم ، چه نظری دارند؟آیا دوست دارید از شما عکس گرفته شود؟ در دنیای مدرن ما که تحت تأثیر “سلفی” قرار گرفته است ، ممکن است یک سوال عجیب به نظر برسد. باور کنید یا نکنید ، هر کسی دوست دارد که از او عکس گرفته شود. تو چطور؟ برخی از افراد عکس گرفتن را دوست دارند ، در حالی که دیگران از آن متنفر هستند. کجای طیف می افتی؟ به نظر شما چه عواملی بر احساس فرد در مورد تصاویر تأثیر می گذارد؟ اگر فقط یک عکس از شما گرفته شود – و این تنها عکسی است که کسی از شما دیده است – می خواهید چه نوع تصویری باشد؟ لبخند می زنی؟ چه لباسی می پوشید؟ چگونه می خواهید برای همیشه به یاد بمانید؟