بیماری آبله میمونی که در اثر عفونت به ویروس آبله میمون پدیدار می‌شود، یک بیماری مشترک بین انسان و حیوانات است که پیش از این عمدتا در مناطق جنگلی آفریقای حاره‌ای دیده می‌شد اما طی دو سال گذشته در دیگر مناطق جهان به ویژه اروپا مشاهده شده است.
این بیماری به طور معمول بین دو تا چهار هفته طول می‌کشد. دوره پنهان آبله میمون پس از ابتلای افراد به ویروس بین پنج تا ۲۱ روز است؛ به عبارت دیگر علائم بیماری در مبتلایان بین پنج تا ۲۱ روز پس از ورود ویروس به بدن بروز می‌کند و نیاز به داروی خاصی برای درمان ندارد. این بیماری معمولا کشنده نیست؛ پس خیلی نگران نباشید! به همین خاطر، در بخش سلامت از سری مطالب بیماری ها از مجله گفتنی قرار است درباره بیماری آبله میمونی صحبت کنیم.
علائم ابتلا به آبله میمون چیست؟
علائم ابتدایی ابتلا به بیماری آبله میمون سردرد، دردهای عضلانی، تب و بدن درد است. بر روی بدن مبتلایان به تدریج برآمدگی‌هایی به شکل جوش ظاهر می‌شود که حالت تاول پیدا خواهند کرد. داخل برخی از این برآمدگی‌ها مایع سفیدرنگی وجود دارد که در صورت ترکیدن برآمدگی می‌تواند عامل انتقال ویروس به دیگران شود.موارد شدید ابتلا به آبله میمونی با علائم به مراتب شدیدتر نیز معمولاً در میان افراد مبتلا به نقص ایمنی زمینه‌ای و یا در کودکان خردسال دیده می‌شود. خانم‌های باردار نیز از دیگر افرادی هستند که در معرض ابتلا به آبله میمونی شدید قرار دارند.
افراد مبتلا یا مشکوک به ابتلا به آبله میمون باید خود را قرنطینه کنند و از تماس با دیگران بپرهیزند. احتمال این که بیماری آبله میمون با بیماری‌های دیگری از جمله تبخال، سیفیلیس و آبله مرغان اشتباه گرفته شود وجود دارد.
بیماری آبله میمونی چیست؟
به نقل از سازمان بهداشت جهانی؛ who آبله میمونی که این روزها، به وفور اسم آن را می‌شنویم، بیماری نادری است که در اثر عفونت با ویروسی به همین نام اتفاق می‌افتد. این ویروس از جنس Orthopoxvirus از خانواده Poxviridae است. ویروس آبله میمونی اولین بار در سال ۱۹۵۸ و در زمانی که شیوع یک بیماری مشابه آبله در میمون‌هایی که برای تحقیقات نگهداری می‌شدند کشف شد. به همین دلیل هم آبله میمونی، به این نام شناخته شد.
اولین مورد انسانی این ویروس و بیماری در سال ۱۹۷۰ در جمهوری کنگو به ثبت رسید و در ادامه نیز رفته‌رفته در مناطقی همچون آفریقای مرکزی و غربی دیده شد. تقریباً می‌توان با اطمینان گفت که پس از این ماجراها، موارد ابتلای مشاهده‌شده در خارج از آفریقا، به دلیل سفرهای بین‌المللی و یا ورود حیوانات وارداتی منتقل شده‌اند. اگر بخواهیم صادقانه به این موضوع نگاه کنیم باید بگوییم که منبع طبیعی این بیماری، همچنان ناشناخته است و در رابطه با تاریخچه طبیعی این بیماری نیز قطعیتی وجود ندارد.
یکی از بزرگ‌ترین ابهاماتی که در زمان انتشار اخبار مربوط به ابتلا به آبله میمونی در سراسر دنیا به وجود آمد، احتمال وجود ارتباط میان کووید ۱۹ و آبله میمونی است. به همین دلیل هم در پاسخ به این دغدغه باید بگوییم که این بیماری هیچ ارتباطی با ویروس کرونا ندارد و از خانواده ویروس‌های آبله‌ای است.
چگونه می‌توان از ابتلا به آبله میمون پیشگیری کرد؟
به گفته دانشمندان خطر ابتلا به آبله میمون برای عموم مردم چندان زیاد نیست، اما با رعایت شماری از نکات بهداشتی می‌توان احتمال ابتلا به این بیماری دردناک را کاهش داد.
سرویس سلامت ملی بریتانیا و مرکز کنترل بیماری‌ها در آمریکا رعایت این نکات را در کاهش احتمال ابتلا به آبله میمون موثر می‌دانند:
• شستشوی مرتب دست‌ها با آب و صابون یا استفاده از مایع ضدعفونی‌کننده
• استفاده از تجهیزات ویژه حفاظتی هنگام پرستاری از بیماران مبتلا به آبله میمون
• پرهیز از مصرف گوشت‌هایی که به خوبی پخته نشده‌اند
• فاصله‌گذاری با حیوانات وحشی، ولگرد، تلف‌شده و بیمار
• پرهیز از مصرف یا لمس گوشت حیوانات وحشی
• عدم استفاده از رختخواب و حوله مشترک با افرادی که مشکوک به ابتلا به آبله میمون هستند
• پرهیز از تماس نزدیک با افراد مبتلا یا مشکوک به ابتلا به آبله میمون
موج قبلی آبله میمون در سال ۲۰۲۲ با آموزش عمومی مردم جهت اجتناب از رفتارهای پرخطر و همینطور واکسیناسیون در کشورها متوقف شد.
با این حال کارشناسان هشدار داده‌اند که به دلیل کمبود واکسن و امکانات درمانی در قاره آفریقا، این بیماری می‌تواند بیش از دفعه پیش شیوع پیدا کند.
تحقیقاتی که در رابطه با بهداشت عمومی این بیماری در سراسر دنیا و به ویژه کشورهای غیربومی این بیماری انجام شده‌است نشان می‌دهد که نمونه‌هایی از ابتلا به این بیماری در بسیاری از کشورهای دنیا دیده می‌شود. با این حال تدابیری همچون رعایت نکات مهم و مؤثر در پیشگیری از این بیماری و یا در موارد بعد، و استفاده از واکسن می‌تواند در مهار این ویروس مؤثر باشد.
