اعدام در دوره قاجار: یکی از مجازات‌های مرسوم در ایران تا پیش از انقلاب مشروطه، بستن محکومان به توپ جنگی و شلیک آن بوده است. به نقل از تاریخ معاصر، این نوع مجازات پس از انقلاب مشروطه به مرور منسوخ شد. در تصویر این تاریخی، عکسی از به توپ بستن یک محکوم را ببینید.
تصویر ثبت شده از مجرمی که به مرگ محکوم شده است. مجرم به توپ بسته شده و لحظاتی بعد توپ شلیک شده است. مجازات اعدام به روش‌های مختلفی در دوران قاجاریه وجود داشت. از جمله سر بریده، دار زدن با طناب و بستن مجرم به توپ.
اولین اعدام در دوره قاجار:
به توپ بستن مجرمان نخستین بار در دوران انکیزاسیون و در پرتغال دیده شد. امپراطوری گورکانی که با پرتغالی‌ها روابط تجاری و دیپلماتیک گسترده داشت این شیوه را در مجازات مجرمان به کار بست. و ایرانیان نیز به تبع آن‌ها به توپ بستن مجرمان را در سرتاسر ایران باب کردند.
اعدام با توپ به ویژه در مورد راهزنان به کار برده می‌شد. بنابر تاکید ناصرالدین شاه راهزنانی که امنیت جاده‌ها را مختل می‌کردند باید به این شیوه اعدام می‌شدند. که درس عبرتی برای دیگران باشد که هیچگاه هم درس عبرت نمی‌شد و راهزنی و دزدی تا زمان رونق اقتصادی هر روز بیشتر می‌شد.
اعدام با توپ روش مناسبی برای نشان دادن سبعیت و اقتدار حاکمان بود. به همین دلیل در سرتاسر ایران به صورت گسترده استفاده می‌شد.
خاطره‌ای تلخ از یک اعدام
چارلز جیمز ویل، پزشک بریتانیایی ناصرالدین شاه درباره به توپ بستن یک محکوم به دستور ظل السلطان در شیراز چنین می‌نویسد:
[محکوم] را به دهانه‌ی لوله‌ی یکی از توپ‌های دهن‌پر باروتی بستند. ابتدا شلاق مفصلی به پشتش زدند. پس از آن مردک توپچی سبیل کلفت با قدم‌های سنگین خود به سمت توپ رفت، دستی به سبیل‌های آویخته‌اش کشید. سپس توپ را آتش کرد، ولی متأسفانه توپ عمل نکرد.پس از تحقیق بیشتر معلوم شد هنوز آن طور که باید آن را پر از کهنه و باروت نکرده و نکوبیده‌اند. در نتیجه این کار مدتی طول کشید.
طی این مدت محکوم بیچاره با چشمان نگران از حدقه خارج‌شده‌اش همچنان ناظر بر کار آنان بود. من با استفاده ازین فرصت خود را به ظل‌السلطان رساندم تا درخواست عفو محکوم بیچاره را از او بکنم.
ظل‌السلطان که از قرار معلوم پی به مقصودم برده بود با زرنگی بدون این که به من مجال حرف زدن بدهد. به منظور وقت‌گذرانی شروع به صحبت کردن از موارد دیگر نمود. که ناگهان صدای انفجار شدیدی به گوشمان رسید که این دلیل بر قطعه‌قطعه شدن پیکر محکوم به‌توپ بسته بود.
رشوه علاج کار است!
محکومین البته با رشوه دادن می‌توانستند نوع مجازات خود را تغییر دهند و حتی در مواردی مورد عفو همایونی قرار گیرند. اما غالب مردم توان پرداخت رشوه را نداشتند و اعدام می‌شدند. در حالی که به ندرت فرد متمولی را اعدام می‌کردند. به توپ بستن مجرمان به دلیل غیر انسانی بودنش توسط مشروطه خواهان نفی شد و پس از انقلاب مشروطه به مرور برچیده شد.
