خواب

خواب عبارت است از عدم توانایی ارادی در کنترل محیط فیزیکی و کاهش یا فقدان سطح هوشیاری، تعلیق نسبی ادراکات حسی و غیرفعال شدن تقریباً تمام عضلات ارادی در زمان استراحت طوری که فعالیت بدن و ذهن تغییر کرده و توهم‌های بینایی جایگزین تصاویر واضح واقعی شوند. در بین پستانداران، پرندگان، ماهیان و دیگر جانوران مراحل خواب و بیداری وجود دارد. خواب برای سلامت و بازسازی سیستم اعصاب، سیستم ایمنی و سیستم عضلانی_اسکلتی انسان‌ها و جانوران اهمیت دارد. خواب حالتی است که در مقابل بیداری (هماهنگی توانایی ارادی و آگاهی نسبت به این توانایی) قرار می‌گیرد.
انسان محتمل است که از اختلالات خواب متنوعی شامل بدخوابی مثل بی‌خوابی، پرخوابی، حمله خواب و آپنه خواب؛ خواب‌پریشی مثل راه رفتن در خواب، اختلال رفتاری حرکت سریع چشم در خواب ؛ دندان‌قروچه و خروپف رنج ببرد. استفاده از نور مصنوعی در الگوی خواب انسان تغییر اساسی ایجاد میکند.

چرا خواب مهم است؟

به هم ریختن چرخه‌ی خواب عملکرد طبیعی سیستم بدن را مختل می‌کند. یادگیری، حافظه، بنیه، سلامت عمومی و روحیه همگی تحت تاثیر مدت و کیفیت خواب هستند.

خواب از بسیاری از افراد فراری است یا مشکلات دیگری با آن دارند. درواقع، اکثر ما در یک مقطع از زندگی دچار اختلال در به خواب رفتن یا از خواب پریدن می‌شویم. ازجمله پیامدهای احتمالی کمبود خواب می‌توان به چاقی مفرط، بیماری قلب و عروق و دیابت اشاره کرد. کمبود خواب روی قضاوت درست و تیزهوشی روانی نیز تاثیر می‌گذارد.

نیاز به خواب از فردی به فرد دیگر و در بین گروه‌های سنی مختلف متفاوت است. ممکن است یک نفر به هشت ساعت خواب کامل نیاز داشته باشد درحالی‌که دیگری با میزان خواب کمتر عملکرد طبیعی خود را انجام دهد. خبر خوب این است که درمان اختلال خواب به‌سرعت درحال پیشرفت است.

مدت زمان خواب

مدت زمان بیداری در شخص بالغ، معادل چهار برابر مدت زمان بیداری یک کودک است. نوزاد، به‌طور متوسط در ازای هر یک ساعت بیداری، دو ساعت را در خواب می‌گذراند. حال آن که فرد بالغ در همان زمان نیم ساعت در خواب است. خواب افراد بالای ۱۵ سال تا ۳۰ سال بین ۹ تا ۱۰ ساعت است.
عامل‌هایی مانند بی‌برنامگی، مصرف الکل، قهوه و نوشیدنی‌های انرژی‌زا، همچنین زنگ ساعت و نور خورشید، می‌تواند ساعت زیستی انسان را به هم بریزد.